Η ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΚΑΙ Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

«Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ Δαυίδ, υἱοῦ Ἀβραάμ...»


Γιά τήν συνέχεια...

Πατήστε εδώ

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΙΩΗΛ 1

1. Τό βιβλίο τοῦ προφήτη Ἰωήλ παίρνει ἀφορμή ἀπό τήν ἐμφάνιση τῆς ἀκρίδας στήν Παλαιστίνη καί περιγράφει τήν καταστροφή πού ἐπέφερε ἡ ἐπιδρομή αὐτή στά ἀμπέλια, στίς συκιές, στά ἐλαιόδεντρα, στά σιτηρά καί σ᾽ ὅλη τήν βλάστηση, ὥστε νά περιέλθουν σέ δυσχερῆ θέση οἱ ἀμπελουργοί, οἱ γεωργοί καί γενικά ὅλοι οἱ ἄνθρωποι (1,2-12). Μετά ἀπό αὐτή τήν περιγραφή τῆς ἐπιδρομῆς τῶν ἀκρίδων καί τῆς καταστροφῆς πού ἐπέφεραν αὐτές, ὁ προφήτης προτρέπει τούς ἱερεῖς νά καλέσουν τόν λαό καί νά κηρύξουν ἱερή νηστεία καί θρῆνο, ὁ ὁποῖος καί πραγματικά ἀκολουθεῖ περιγράφοντας μέ ζωηρά χρώματα τήν συμβᾶσα συμφορά (1,13-20).

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΜΙΧΑΙΑΣ 4

(συνέχεια ἀπό τό προηγούμενο)

 

Ἡ οὐσία τῆς θρησκείας (6,1-8)

Ἡ περικοπή αὐτή εἶναι ἡ ὡραιότερη ὅλης τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Ὁ προφήτης Μιχαίας παρουσιάζει τόν Θεό νά ἔρχεται σέ δίκη μέ τόν Ἰσραήλ, καλεῖ δέ τά ὄρη καί τά θεμέλια τῆς γῆς, ὡς μάρτυρες στήν δίκη αὐτή (στίχ. 1.2). Καλοῦνται αὐτά ὡς μάρτυρες, γιατί, ὡς παλαιά πού εἶναι, ἔχουν δεῖ ὅλες τίς θαυμαστές πράξεις τοῦ Θεοῦ πρός τόν Ἰσραήλ, ἀλλά εἶδαν καί τήν ἀχαριστία τοῦ Ἰσραήλ πρός τόν Θεό καί μποροῦν λοιπόν νά μαρτυρήσουν καί γιά τά δύο. Ὅταν ἡ σκηνή εἶναι ἕτοιμη λαμβάνει ἀρχικά τόν λόγο ὁ Θεός, ὁ Ὁποῖος ἀντί νά

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΜΙΧΑΙΑΣ 3

(συνέχεια ἀπό τό προηγούμενο) 

 

Κατά τῶν ἀδίκων κριτῶν (3,1-4)

Στήν περικοπή αὐτή ὁ προφήτης Μιχαίας ἐπιτίθεται κατά τῶν κριτῶν τοῦ Ἰουδαϊκοῦ κράτους. Αὐτοί ἔπρεπε νά «γνωρίζουν» (στίχ. 1) καί νά ἐφαρμόζουν τό δίκαιο, δίδοντας τό καλό παράδειγμα πρός μίμηση. Ἀντίθετα ὅμως οἱ κριτές τοῦ ἔθνους διέπρατταν φοβερές ἀδικίες κατά τῶν πτωχῶν καί τῶν ἀδυνάτων (στίχ. 2), ὥστε νά λέγει ὁ προφήτης γι᾽ αὐτούς αὐτά τά φοβερά, ὅτι «γδέρνουν» τόν λαό, ὅτι τρῶνε τίς σάρκες του καί ὅτι τοῦ σπᾶνε τά κόκκαλά του (στίχ. 3)!... Περί τιμωρίας τῶν ἀδίκων καί σκληρῶν αὐτῶν ἀρχόντων ὁ προφήτης λέγει γενικά ὅτι θά τούς ἔλθει θλίψη καί αὐτοί θά κραυγάζουν γιά βοήθεια, ἀλλά ὁ Θεός θά ἀποστρέφει τό πρόσωπό Του ἀπ᾽ αὐτούς (στίχ. 4).

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΜΙΧΑΙΑΣ 2

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΜΙΧΑΙΑ

Ἐπιγραφή τοῦ βιβλίου (1,1)

Ὁ στίχος αὐτός λέει γιά τό περιεχόμενο τοῦ βιβλίου, τόν συγγραφέα του καί τόν χρόνο πού ἔδρασε.

Κείμενο Ο´

1,1 Kαὶ ἐγένετο λόγος Κυρίου πρὸς Μιχαίαν τὸν τοῦ Μωρασθεὶ ἐν ἡμέραις Ἰωάθαμ καὶ Ἄχαζ καὶ Ἐζεκίου βασιλέων Ἰούδα, ὑ­πὲρ ὧν εἶδε περὶ Σαμαρείας καὶ περὶ Ἱερουσαλήμ.

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΜΙΧΑΙΑΣ 1

 

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΜΙΧΑΙΟΥ

1. Ὁ προφήτης Μιχαίας ἔδρασε στό Ἰουδαϊκό βασίλειο στά δύσκολα χρόνια τοῦ δεύτερου μισοῦ τοῦ 8ου αἰ. π.Χ. Καταγόταν ἀπό τό χωριό Μωρέσεθ, ὅπου τά ἤθη ἦταν ἁγνά καί καθαρά, γι᾽ αὐτό καί τοῦ φαινόταν ἀταίριαστη ἡ ζωή τῆς πρωτεύουσας Ἱερουσαλήμ μέ τήν πολυτέλειά της καί τίς ἀδικίες της. Ἔδρασε πρίν ἀπό τήν κατάλυση τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ βασιλείου (722/21 π.Χ.), γιατί τήν προφητεύει. Χρονικά εἶναι μετά τούς προφῆτες Ἀμώς καί Ὠσηέ καί λίγο ἀκόμη μετά τόν προφήτη Ἡσαΐα. Ἄν καί μεγάλα γεγονότα τάρασσαν τό Ἰουδαϊκό κράτος, ὅμως ὁ Προφήτης ἀσχολεῖται περισσότερο μέ τήν ἠθική κατάσταση τῶν ἀνθρώπων καί τόν ἔκλυτο βίο τους, γιατί αὐτά ἦταν πού ἔφεραν τήν καταστροφή τους. Τήν ἀποστολή του ὁ προφήτης Μιχαίας συνοψίζει στό νά ἐξαγγείλει «τοῦ Ἰακώβ τήν ἀσέβεια καί τοῦ Ἰσραήλ τήν ἁμαρτία» (Μιχ. 3,8).

ΣΥΝΤΟΜΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ (3)

 

Ἡ ἵδρυση τῆς Ἐκκλησίας καί ἡ χριστιανική κοινότητα τῶν Ἰεροσολύμων

Στήν Παλαιά Διαθήκη ὁ ὅρος «ἐκκλησία» χρησιμοποιήθηκε 96 φορές γιά νά ἀποδώσει τόν ἀντίστοιχο ἑβραϊκό ὅρο qahal, ὁ ὁποῖος σήμαινε τήν συνάθροιση ἤ σύναξη τοῦ περιουσίου λαοῦ τοῦ Θεοῦ γιά θρησκευτικούς ἤ ἄλλους ποικίλους λόγους. Στήν Καινή Διαθήκη ὁ ὅρος χρησιμοποιεῖται 114 φορές, μέ ἰδιαίτερη ὅμως συχνότητα στίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, στίς ἐπιστολές τοῦ Παύλου καί στήν Ἀποκάλυψη. Σήμαινε τήν σύναξη τῶν χριστιανῶν ὡς τοῦ νέου περιουσίου λαοῦ τοῦ Θεοῦ, τοῦ νέου Ἰσραήλ. Ὑπό τήν ἔννοια αὐτή χρησιμοποίησε τόν ὅρο ὁ ἀπόστολος Παῦλος τόσο γιά κάθε τοπική Ἐκκλησία, ὅσο καί γιά τήν ἀνά τήν οἰκουμένη Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ.

ΣΥΝΤΟΜΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ (2)

Πηγές τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορίας

Ἀπό ποῦ ἀντλοῦμε στοιχεῖα γιά τήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας;

Πηγές γιά τήν πρώτη περίοδο τῆς Ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας εἶναι κυρίως τά Πρακτικά τῶν Οἰκουμενικῶν καί Τοπικῶν Συνόδων, τά διασωθέντα Βαπτιστήρια Σύμβολα τῶν κατά τόπους Ἐκκλησιῶν, οἱ Ἱεροί Κανόνες, ἡ πατερική γραμματεία, οἱ λειτουργικοί τύποι, ἡ ὑμνογραφία, τά Τυπικά τῶν μοναστηρίων, ἡ περί τά ἐκκλησιαστικά πολιτειακή νομοθεσία, ἡ πλούσια συνοδική καί ἐπισκοπική ἐπιστολογραφία, οἱ εἰδικές ἐκκλησιαστικές ἱστορίες, οἱ χρονογραφίες, τά χρονικά, οἱ πραγματεῖες ἱστορικοῦ χαρακτήρα, οἱ Βίοι τῶν ἁγίων, τά Μαρτύρια, τά μαρτυρολόγια, ἡ σύγχρονη πρός τά γεγονότα ἐκκλησιαστική γραμματεία, τά ἀρχαιολογικά μνημεῖα χριστιανικῆς τέχνης, οἱ ἐπιγραφές, τά νομίσματα καί κάθε τι πού μπορεῖ νά μᾶς προσφέρει στοιχεῖα γιά τήν ἀξιολόγηση τῶν ἱστορικῶν γεγονότων.

ΣΥΝΤΟΜΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ (1)

 

Οἱ περίοδοι τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορίας

Στήν ἐκκλησιαστική ἱστορία διακρίνουμε τίς ἑξῆς περιόδους:

Α´ Τήν περίοδο ἀπό τήν ἵδρυση τῆς Ἐκκλησίας μέχρι τό τέλος τῆς Εἰκονομαχίας.

Ἡ περίοδος αὐτή χαρακτηρίζεται ἀπό τήν διαμόρφωση τῆς καθολικῆς ἐκκλησιαστικῆς παραδόσεως στήν διδασκαλία, τήν ὀργάνωση καί τήν θεία λατρεία καί τήν σταθερή ἀνάπτυξη τῆς Ἐκκλησίας στόν ἑλληνορωμαϊκό κόσμο μέ τήν ἱεραποστολική δράση.

ΤΡΙΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

1. Σήμερα, ἀδελφοί χριστιανοί, ἑορτάζουμε τήν ἁγία παρθενομάρτυρα Παρασκευή. Εἶναι μιά ἀγαπητή στήν πατρίδα μας ἁγία, γι᾽ αὐτό καί πολλοί ναοί εἶναι ἀνεγερμένοι πρός τιμήν της καί πολλές γυναῖκες καί ἄνδρες φέρουν τό ὄνομά της. Ἀπό τόν βίο της θά θίξω λίγα σημεῖα πρός διδασκαλίαν. Παρακαλῶ, προσέξατέ τα.

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ ΕΝ ΓΕΝΕΙ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

«Τί ἐστι Κανών;»

Κανών, κατά τόν Ζωναρᾶ (στήν ἑρμηνεία τῆς 39ης ἐπιστολῆς τοῦ μεγάλου Ἀθανασίου) κυρίως μέν εἶναι τό ξύλο, τό ὁποῖο κοινῶς ὀνομάζεται πῆχυς καί μεταχειρίζονται οἱ τεχνῖτες γιά νά ἰσιάζουν τά ξύλα καί τίς πέτρες, πού ἐπεξεργάζονται. Βάζοντας τόν πῆχυν σ᾽ αὐτά πού φτιάχνουν, ἐάν εἶναι στραβά, μέσα ἤ ἔξω, τά ἰσιάζουν καί τά κάνουν ἴσια. Ἐκ τούτου δέ κατά μεταφορά ὀνομάζονται Κανόνες καί οἱ ψῆφοι, οἱ ἀποφάσεις τόσο τῶν Ἀποστόλων, ὅσο καί τῶν οἰκουμενικῶν καί τῶν τοπικῶν συνόδων καί τῶν κατά μέρος ἁγίων Πατέρων, οἱ ὁποῖοι περιέχονται στό ἱερό Πηδάλιο. Διότι καί αὐτοί, σάν πήχεις ἴσιοι καί εὐθεῖς, ἀποβάλλουν από κληρικούς καί λαϊκούς κάθε ἀταξία καί στρεβλότητα τῶν ἠθῶν καί προξενοῦν σ᾽ αὐτούς κάθε εὐταξία καί ἰσότητα ἐκκλησιαστικῆς καί χριστιανικῆς καταστάσεως καί ἀρετῆς.

(Ἀπό τά προλογικά περί τῶν ἱερῶν Κανόνων στό Πηδάλιο τοῦ ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου)

ΣΥΝΤΟΜΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΜΑΣ ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ*

 

1. Ο ΘΕΟΣ ΩΣ ΤΡΙΑΣ

(1) Ὁ Θεός μας, ἀδελφοί Χριστιανοί, εἶναι τρία Πρόσωπα (ἤ Ὑποστάσεις) ἀλλά ὁμοούσια καί ἀχώριστα. Ἡ ἀλήθεια αὐτή τῆς πίστης μας, πού λέγεται «Τριαδικό δόγμα», εἶναι «τό κεφάλαιο τῆς πίστεως», ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ θεολόγος, εἶναι τό «θεμέλιο τῶν δογμάτων», ὅπως λέγει ὁ π. Δημήτριος Στανιλοάε. Γιατί πιστεύουμε τόν Θεό ὡς Τριάδα; Τόν πιστεύουμε ὡς Τριάδα, ἐπειδή ὁ Θεός εἶναι πρόσωπο καί ἀγάπη. Καί ἕνα ἀληθινό πρόσωπο ἔχει κοινωνία μέ ἄλλα πρόσωπα καί ζεῖ μέσα σ᾿ αὐτά ἐν ἀγάπη.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΕΞΑΨΑΛΜΟΥ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Ἡ παρούσα μικρά ἐργασία εἶναι μία ἑρμηνευτική ἀπόδοση σέ κηρυκτική μορφή τῶν Ψαλμῶν τοῦ Ἑξαψάλμου. «Ἑξάψαλμος» εἶναι οἱ ἕξι Ψαλμοί πού διαβάζονται στήν ἀρχή τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου. Ἡ λατρεία τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι ὑπέροχη, εἶναι θεόπνευστη! Μόνον ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι ἔχουμε τέτοια λατρεία καί κατά μία ἑρμηνεία – πολύ σωστή βέβαια – λεγόμαστε «Ὀρθόδοξοι», ἐπειδή «ὀρθά» «δοξάζουμε» τόν Θεό. Οἱ αἱρετικοί (σ᾽ αὐτούς ἐννοοῦμε καί τούς Παπικούς), ἐπειδή δέν ἔχουν σωστό Θεό, δέν ἔχουν καί σωστή λατρεία.

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΤΙΜΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΟΥΣ

Τούς ἁγίους πρέπει νά τούς τιμᾶμε, κατά τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό, ὡς φίλους τοῦ Χριστοῦ, ὡς τέκνα καί κληρονόμους Θεοῦ. Ἐάν δέ ὁ Δημιουργός τῶν ἁπάντων καί Κύριος λέγεται καί «Βασιλεύς βασιλευόντων καί Κύριος κυριευόντων» καί «Θεός θεῶν», ὁπωσδήποτε καί οἱ ἅγιοι ὀνομάζονται καί αὐτοί θεοί καί κύριοι καί βασιλεῖς, γιατί γι᾽ αὐτούς ὁ Θεός εἶναι καί λέγεται καί Θεός καί Κύριος καί Βασιλεύς. Γιατί «Ἐγώ εἶμαι – λέγει στόν Μωυσῆ – Θεός τοῦ Ἀβραάμ καί Θεός τοῦ Ἰσαάκ καί Θεός τοῦ Ἰακώβ». Καί, ὅπως λέει πάλι ἡ Ἁγία Γραφή, ὁ Θεός ἔκανε τόν Μωυσῆ «θεό τοῦ Φαραώ». Ὀνομάζει δέ ἡ Γραφή τούς ἁγίους θεούς καί βασιλεῖς καί κυρίους ὄχι κατά τήν φύση, ἀλλά ἐπειδή βασίλευσαν καί κυρίευσαν τά πάθη καί φύλαξαν ἀπαραχάρακτη τήν ὁμοίωση τῆς θείας εἰκόνας, κατά τήν ὁποία καί εἶχαν δημιουργηθεῖ. Καί ἐπίσης ἐπειδή ἑνώθηκαν μέ τόν Θεό κατά τήν προαίρεσή τους καί δέχτηκαν Αὐτόν ὡς ἔνοικο μέσα τους καί μέ τήν μέθεξη Αὐτοῦ ἔγιναν κατά χάρη, ὅ,τι αὐτός εἶναι κατά φύση. Πῶς λοιπόν δέν πρέπει νά τιμᾶμε αὐτούς πού ἔγιναν δοῦλοι καί φίλοι καί υἱοί τοῦ Θεοῦ; 

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΒΙΒΛΙΚΗΣ ΕΒΡΑΪΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ (3)

Γιά τά μαθήματα 11-14 πατῆστε παρακάτω:

Μάθημα 11ο
Μάθημα 12ο
Μάθημα 13ο
Μάθημα 14ο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ

«...Πρός τούτοις προσκυνοῦμεν σχετικῶς τήν ἁγίαν εἰκόνα τοῦ περιγραφέντος ὡς δι᾽ ἡμᾶς ἐνανθρωπήσαντος Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, πρός τό πρωτότυπον ἀναφέροντες σχετικῶς τήν προσκύνησιν· καί τό τίμιον τοῦ σταυροῦ ξύλον, καί τά σύμβολα πάντα τῶν αὐτοῦ παθημάτων, ὡς ὄντα τρόπαια θεῖα κατά τοῦ κοινοῦ πολεμίου τοῦ γένους ἡμῶν· πρός δέ καί τόν τύπον τοῦ τιμίου σταυροῦ σωτήριον, καί τούς θείους ναούς καί τόπους καί τά ἱερά σκεύη καί θεοπαράδοτα λόγια διά τόν αὐτοῖς ἐνοικοῦντα Θεόν. Ὡσαύτως προσκυνοῦμεν καί τάς τῶν ἁγίων πάντων εἰκόνας διά τήν πρός αὐτούς ἀγάπην καί τόν Θεόν, ὅν οὗτοι ἀληθῶς ἠγάπησάν τε καί ἐθεράπευσαν, ἐν τῇ προσκυνήσει πρός τάς εἰκόνων μορφάς ἀναφέροντες τήν διάνοιαν. Προσκυνοῦμεν καί αὐτάς τάς τῶν ἁγίων σορούς, ὡς τῆς ἁγιαστικῆς χάριτος τῶν αὐτῶν οὐκ ἀποπτάσης ἱερωτάτων ὀστῶν, ὥσπερ οὐδέ τοῦ δεσποτικοῦ σώματος, ἐν τῷ τριημέρῳ ἡ θεότης διῃρέθη θανάτῳ...».

(Ἀπόσπασμα ἀπό τήν ὁμολογία τῆς ὀρθοδόξου πίστεως, τήν ὁποία ἐξέθεσε ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς στήν Σύνοδο τοῦ 1351)

ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΗΝ ΓΑΛΙΛΑΙΑ

Ἀγαπητοί μου ἀκροατές,

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

1. Στήν σημερινή μου ἐκπομπή θά σᾶς ὁμιλήσω γιά τίς ἐμφανίσεις τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ μας στήν Γαλιλαία. Ὁ Ἴδιος ὁ Ἰησοῦς Χριστός πρίν ἀπό τόν θάνατό Του εἶχε πεῖ στούς μαθητές Του, ὅτι ἀφοῦ ἀναστηθεῖ θά πάει στήν Γαλιλαία (Ματθ. 26,32). Ἀλλά καί ὁ ἄγγελος εἶπε στίς Μυροφόρες νά ποῦν στούς μαθητές ὅτι ὁ Χριστός θά πορευθεῖ στήν Γαλιλαία καί ἐκεῖ θά τόν συναντήσουν (Μάρκ. 16,7). Αὐτό ἦταν μιά ἐντολή. Γι᾿ αὐτό καί οἱ Ἀπόστολοι, ὅταν τελείωσαν οἱ πασχάλιες ἑορτές, ἐπέστρεψαν ὅλοι μαζί στήν Γαλιλαία, γιά νά συναντήσουν τόν ἀναστάντα Ἰησοῦ Χριστό. Ἔτσι τώρα θά καταλάβουμε καλύτερα αὐτό πού λέει ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης καί πού εἴδαμε στήν προηγούμενη ἐκπομπή ὅτι ἦταν ὅλοι οἱ μαθητές συγκεντρωμένοι καί «Θωμᾶς μετ᾿ αὐτῶν» (Ἰω. 20,26). Ἦταν συγκεντρωμένοι γιά τήν ὁμαδική αὐτή ἀναχώρηση στήν Γαλιλαία. Ἡ ἀναχώρηση αὐτή πρέπει νά ἔγινε λίγες ὧρες μετά τήν ἐμφάνιση τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ στόν Θωμᾶ.

ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΘΩΜΑ

Στήν προηγούμενή μας ἐκπομπή εἴπαμε γιά τήν ἐμφάνιση τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ στούς δύο μαθητές στήν πορεία τους πρός Ἐμμαούς, οἱ ὁποῖοι ξαναγύρισαν πάλι στά Ἰεροσόλυμα γιά νά ἀναγγείλλουν στούς δώδεκα μαθητές τήν χαρά τους. Ἀλλά τούς πρόλαβαν ἐκεῖνοι γιά νά τούς ποῦν τήν δική τους χαρά, ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἐμφανίστηκε στόν Πέτρο καί ἄρα «ἠγέρθη ὁ Κύριος ὄντως». Οἱ μαθητές ὅμως δέν πίστευσαν τήν χαρά τῶν δύο ὁδοιπόρων πρός Ἐμμαούς, ὥστε αὐτοί ἀναγκάστηκαν νά λέγουν καί πάλι νά λέγουν λεπτομερῶς ὅλα τά συμβάντα καί τό διάλογο πού εἶχαν μέ τόν Χριστό κατά τήν πορεία στό χωριό τους. Αὐτό  σημαίνει τό «καί αὐτοί ἐξηγοῦντο τά ἐν τῇ ὁδῷ», πού λέγει ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς (24,35). Αὐτά λέγαμε διά πολλῶν στήν προηγούμενή μας ἐκπομπή.

ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ (3)

Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΚΟΥ ΙΣΡΑΗΛ*

Ο ΝΟΜΑΔΙΣΜΟΣ ΩΣ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΙΣΡΑΗΛ

1. Βασικά στοιχεῖα

Ἀρχικά οἱ Ἰσραηλῖτες, ὅπως καί οἱ πρόγονοί τους πρίν ἀπό αὐτούς, ζοῦσαν σάν νομάδες καί ἡμινομάδες. Ἀκόμη καί ὅταν οἱ Ἰσραηλῖτες ἦρθαν στήν Χαναάν γιά νά ἐγκατασταθοῦν σάν ἔθνος, διετήρησαν καί τότε τόν τρόπο τῆς νομαδικῆς ζωῆς. Θέλοντας λοιπόν νά σπουδάσουμε τούς θεσμούς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, πρέπει πρῶτα νά γνωρίσουμε τήν νομαδική ζωή τοῦ Ἰσραήλ, ἔτσι ὅπως φαίνεται στήν Παλαιά Διαθήκη κατά τά πρῶτα βήματα τῆς ζωῆς του.

ΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑΪΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΟΤΙ ΔΕΝ ΑΝΑΣΤΗΘΗΚΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ, ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΕΜΜΑΟΥΣ

Ἀγαπητοί μου ἀκροατές, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Μιλᾶμε γιά τίς ἐμφανίσεις τοῦ ἀναστάντος Κυρίου μας στήν Ἰουδαία πρῶτα. Εἴπαμε ὅτι ἡ ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας εἶναι βέβαιο γεγονός καί αὐτό τό ἀποδεικνύουν περίτρανα οἱ ἐμφανίσεις Του μετά τήν ἀνάσταση. Καί ἦταν πραγματικές οἱ ἐμφανίσεις του καί ὄχι φαντασίες τῶν μαθητῶν του, γιατί αὐτοί, ἄν καί ἔγιναν κήρυκες τῆς ἀναστάσεως, ὅμως στήν ἀρχή, ὅπως εἴπαμε στήν προηγούμενη ἐκπομπή μας, ἦταν δύσπιστοι στίς Μυροφόρες γυναῖκες, οἱ ὁποῖες τούς μίλησαν γιά τήν ἀνάσταση.

ΟΙ ΜΥΡΟΦΟΡΕΣ, Ο ΚΕΝΟΣ ΤΑΦΟΣ ΚΑΙ Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΗΝ ΜΑΡΙΑ ΤΗΝ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ

Λεπτομέρεια από το "Μή μου άπτου"

Μήνυμα ἀγγέλου πρός τίς Μυροφόρες γιά τήν ἀνάσταση του Χριστοῦ.

– Διαπίστωση τοῦ κενοῦ τάφου ἀπό τούς Μαθητές Πέτρο καί Ἰωάννη

καί ἐμφάνιση τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ στήν Μαρία τήν Μαγδαληνή. 

Ἀγαπητοί μου ἀκροατές,

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

1. Σ᾿ αὐτήν τήν Πασχάλια περίοδο πού διανύουμε, ἀρχίσαμε ἀπό τήν προηγούμενη ἑβδομάδα νά μελετοῦμε τίς ἐμφανίσεις τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ, ἀπό τήν Ἰουδαία πρῶτα. Δέν εἶναι φαντασία ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, γι᾿ αὐτό καί μᾶς λέγει ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς στό βιβλίο τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων ὅτι ὁ ἀναστάς Ἰησοῦς Χριστός «παρέστησεν ἑαυτόν ζῶντα μετά τό παθεῖν αὐτόν ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις», καί μάλιστα «δι᾿ ἡμερῶν τεσσαράκοντα» (1,3).

ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Εὐσεβέστατοι Χριστιανοί

τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως,

1. Θά σᾶς μιλήσω μέ λίγα λόγια γιά τό πάθος τοῦ Κυρίου  μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, γιά νά νοήσουμε πόσο φρικτός ἦταν ὁ θάνατός Του. Ὁ Χριστός καταδικάστηκε σέ σταυρικό θάνατο· σέ τέτοιο θάνατο καταδικάζονταν οἱ δοῦλοι καί ὄχι οἱ ἐλεύθεροι. Ὑπῆρχαν δυό τρόποι σταυρώσεως. Κατά τόν ἕνα τρόπο ἔπαιρναν ἕνα δοκάρι ἀπό κορμό δένδρου τό ἔμπηγαν στή γῆ ὄρθιο καί σ᾿ αὐτό κάρφωναν τόν κατάδικο μέ τά δυό του τά χέρια σέ ἀνάταση καί ὁ κατάδικος πέθαινε σ᾿ αὐτή τή θέση ἀμέσως σέ λίγα λεπτά.

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΒΙΒΛΙΚΗΣ ΕΒΡΑΪΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ (2)

Στήν πρώτη ἀνάρτησή μας γιά τήν ἀρχαία Ἑβραϊκή γλώσσα ἐκθέσαμε ἐν συντόμῳ τούς λόγους γιά τούς ὁποίους εἶναι ἀπαραίτητη ἡ γνώση της, γιά ὅσους θέλουν νά μελετήσουν τό κείμενο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης εἰς βάθος, καί δώσαμε τά πρῶτα 5 μαθήματα. Ἐδῶ ἀναρτοῦμε 5 ἀκόμη μαθήματα.

Μάθημα 6ο
Μάθημα 7ο
Μάθημα 8ο
Μάθημα 9ο
Μάθημα 10ο

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ ΚΑΙ Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ*

Στήν παρούσα μελέτη μας θέλουμε νά γράψουμε γιά ἕνα μεγάλο ἅγιο τοῦ 14ου αἰώνα· μεγάλο σάν τόν μέγα Ἀθανάσιο, τόν μέγα Βασίλειο, σάν τόν Γρηγόριο τόν Θελόγο καί τόν Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο· σάν τόν Μάξιμο τόν ὁμολογητή καί τόν Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό.

ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ (2)

Κλιματολογικός χάρτης Παλαιστίνης

ΔΟΜΗ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ^·

Στό σύνολο τοῦ «Εὐφόρου τόξου» ἡ Παλαιστίνη φαίνεται σάν νά εἶναι ἐγκλωβισμένη σέ ἕνα στενό διάδρομο, ὅπου ὅμως ἡ κυκλοφορία ἦταν σημαντική. Ἡ καρδιά τῆς χώρας βρίσκεται πράγματι σέ μεγάλους ἄξονες ἐπικοινωνίας· ἡ θέση ὅμως τῆς χώρας καταδικάζει τούς κατοίκους της σέ ἀπομόνωση. Ἄν δοῦμε τήν Παλαιστίνη ἀπό δυσμάς πρός Ἀνατολάς θά διακρίνουμε σ᾿ αὐτή τέσσερις ζῶνες:

Ο ΠΑΠΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΟΥΣΤΙΝΟ ΠΟΠΟΒΙΤΣ

(Πρόλογος τοῦ Ἡμερολογίου 2015 

τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γόρτυνος καί  Μεγαλοπόλεως)

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ἱερώτατοι συμπρεσβύτεροι Πατέρες,
ὁσιώτατοι Μοναχοί καί Μοναχές
καί εὐσεβεῖς ἀδελφοί χριστιανοί
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως.

1. Σᾶς εὔχομαι τό νέο ἔτος 2015 νά σᾶς εἶναι εὐλογημένο ἀπό τόν Θεό καί νά ἐκπληρωθοῦν οἱ πόθοι σας γιά τό συμφέρον τῶν οἰκογενειῶν σας καί τῆς πατρίδος μας γενικότερα.

ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ (1)

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ

Ἡ «Παλαιά Διαθήκη», ὅπως τήν λέγουμε ἐμεῖς, εἶναι μία συλλογή ἱερῶν γραπτῶν, πού οἱ Ἰουδαῖοι καλοῦσαν «Νόμο» (Τωρά), «Προφῆτες» (Νεμπιίμ) καί «Ἁγιόγραφα» (Κεθουβίμ) καί ἐκφράζει τήν παλαιά συμφωνία-συνθήκη (αὐτό σημαίνει ἡ λέξη «Διαθήκη») μεταξύ Θεοῦ καί ἀνθρώπων.

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΒΙΒΛΙΚΗΣ ΕΒΡΑΪΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ (1)

Γιά τήν κατανόηση τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἡ ὁποία εἶναι τό πρῶτο τμῆμα τῆς Ἁγίας Γραφῆς, εἶναι ἀπαραίτητο νά γνωρίζει κανείς μερικά βασικά στοιχεῖα τῆς Ἑβραϊκῆς γλώσσης.

ΜΙΑ ΤΟΛΜΗΡΗ ΚΑΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΩΡΑΙΑ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ*

 Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίου

Ὁ προφήτης Ἠλίας, ἀδελφοί Χριστιανοί, ἦταν μεγάλος καί θαυμαστός προφήτης γιά τήν παρρησία του πρός τόν Θεό καί πρός τούς ἀνθρώπους. Ἦταν ζηλωτής προφήτης· τό δέ «ζηλωτής» εἶναι ἀπό τό «ζέω», «καίω», δηλαδή. Ὑπῆρξε πύρινος προφήτης ὁ Ἠλίας. Ὁ δέ λόγος του ἦταν καί αὐτός φωτιά, μαχαίρι καί τσεκούρι!... Ἔβραζε καί ὑπέφερε πού ἔβλεπε τόν Ἰσραήλ νά ἀποστατεῖ ἀπό τόν Θεό καί νά λατρεύει τά Βάαλ. Καί μάλιστα ὁ προφήτης ἀγανακτοῦσε ὄχι μόνο κατά τοῦ λαοῦ, ἀλλά κυρίως ἀγανακτοῦσε κατά τῶν ἀρχόντων τοῦ Ἰσραήλ, γιατί μέ τήν δική τους ἀνοχή ἐρχόταν ἡ ἀποστασία καί ἡ εἰδωλολατρία στήν χώρα.

ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΠΡΟΦΗΤΩΝ ΚΑΙ ΙΕΡΕΩΝ ΣΤΟ ΙΣΡΑΗΛ

(Ὁμιλία Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμία εἰς τά «Παύλεια» τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας τήν 27ην Ἰουνίου 2010)

Εὐχαριστῶ τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Βεροίας καί Ναούσης κ. Παντελεήμονα διά τήν τιμητική πρός τό ταπεινό μου πρόσωπο πρόσκληση, γιά δευτέρα ἤδη φορά, διά νά ὁμιλήσω στήν Μητρόπολή Του στά περίφημα «Παύλεια», τά ὁποῖα διοργανώνει μέ λαμπρά πάντοτε ἐπιτυχία, ὡς δραστήριος καί ἱκανότατος Ποιμήν πού εἶναι.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ (4)

 Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίου

ΣΥΝΤΟΜΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ

(Συνέχεια ἀπό τό προηγούμενο)

31. Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΚΑΘΑΓΙΑΣΜΟΥ

1. Τελώντας τήν Θεία Λειτουργία, ἀδελφοί μου χριστιανοί, φτάσαμε στό ἀνώτερο σημεῖο της, στό «Τά Σά ἐκ τῶν Σῶν...», στήν προσφορά τῆς Θυσίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, Μετά τήν ἐκφώνηση αὐτή τοῦ Ἱερέα αὐτός μέν λέει μιά εὐχή, τήν εὐχή τοῦ Καθαγιασμοῦ, ὁ δέ ψάλτης, σάν ἀντιπρόσωπος τοῦ λαοῦ, λέει καί αὐτός μέ τό «Σέ ὑμνοῦμεν...» μιά προσευχή γιά τό ἴδιο θέμα, τό θέμα τοῦ Καθαγιασμοῦ.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ (3)

Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίου

ΣΥΝΤΟΜΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ

(συνέχεια ἀπό τό προηγούμενο)

21. ΠΡΟΣΚΟΜΙΔΗ (α)

1. Στά μαθήματά μας γιά τήν Θεία Λειτουργία, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, βρισκόμαστε  μετά τό Εὐαγγέλιο, ὅταν ἔφευγαν οἱ Κατηχούμενοι, οἱ ἀβάπτιστοι δηλαδή, καί ἔμεναν στόν Ναό μόνον οἱ πιστοί, δηλαδή μόνον οἱ Βαπτισμένοι· γιατί μόνον οἱ Βαπτισμένοι ἔπρεπε νά παρευρίσκονται στήν συνέχεια, πού εἶναι ἡ κυρίως Θεία Λειτουργία. Εἶναι τό Μυσταγωγικό μέρος. Σᾶς εἶπα στό προηγούμενο μάθημα γιά τά τέσσερα πού γίνονται μετά τό Εὐαγγέλιο καί τό πρῶτο εἶναι τό ὅτι στρώνουμε τραπέζι, τήν Ἁγία Τράπεζα δηλαδή, μέ τό «τραπεζομάντηλο», πού τό λέμε Ἀντιμήνσιο.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ (2)

Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίου

ΣΥΝΤΟΜΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ

11. «ΣΟΦΙΑ· ΟΡΘΟΙ»!

1. Ἡ Θεία Λειτουργία πού ἑρμηνεύουμε, ἀδελφοί μου χριστιανοί, στήν πραγματικότητα ἀρχίζει μέ τή «Μικρή Εἴσοδο», αὐτό πού λέμε «Σοφία. Ὀρθοί». Ἀκοῦστε πῶς συνέβαινε στά πρῶτα χρόνια: Ὁ λαός ἦταν συγκεντρωμένος ἔξω ἀπό τόν Ναό. Οἱ Ἱερεῖς καί ὁ Ἀρχιερέας λάμβαναν τά ἱερατικά τους ἄμφια καί ντύνονταν ἐκεῖ μπροστά στόν λαό. Ἔπειτα ἔπαιρναν ἀπό τό «Σκευοφυλάκιο», πού ἦταν καί αὐτό ἔξω ἀπό ἀπό τόν Ναό, ἔπαιρναν, λέω, ἀπό αὐτό τό ἱερό Εὐαγγέλιο καί ὅλοι μαζί ἔκαναν πορεία, γιά νά μποῦν μέσα στόν Ναό καί νά ἀρχίσουν τήν Θεία Λειτουργία.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ (1)

Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίου

ΣΕΙΡΑ ΣΥΝΤΟΜΩΝ ΚΗΡΥΓΜΑΤΩΝ

1. ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ (α)

Ἀπό τό σημερινό μου κήρυγμα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, θά ἀρχίσω νά σᾶς μιλῶ γιά τή Θεία Λειτουργία. Ἄν σᾶς ρωτήσει κανείς ποιό εἶναι τό καλύτερο καί τό ὡραιότερο πράγμα πού γίνεται στήν γῆ, νά τοῦ ἀπαντήσετε: Εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία. Ὄχι ὅμως μόνο κάτω στήν γῆ, ἀλλά, κατά ἀνερμήνευτο μυστικό τρόπο, παράλληλα μέ ᾿μᾶς, καί πάνω στόν οὐρανό τελοῦν οἱ Ἄγγελοι τήν Θεία Λειτουργία. Τό ἀνώτερο λοιπόν στήν γῆ καί στόν οὐρανό εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία.

ΓΙΑΤΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΩΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΗ»

Τό συγκεκριμένο αὐτό ἐπίθετο, πού παράγεται ἀπό τό ὀρθῶς δοκέω (φρονῶ, πιστεύω, ἀσπάζομαι) δείχνει πρωτίστως τήν ὀρθή πίστη, τό ὀρθό φρόνημα, τήν ὀρθή ἄποψη. Ὅλα αὐτά τά συνώνυμα σχετίζονται μέ τό δογματικό μέρος τῆς πίστης, τό ὁποῖο, ἀφοῦ δέχθηκε ἡ Ἐκκλησία ἀπό τόν Κύριο καί τούς Ἀποστόλους, τό διεφύλαξε ἀπαραχάρακτο διαμέσου τῶν αἰώνων, διατηρώντας το σωστά καί σωστά ἑρμηνεύοντάς το καί ὀρθοτομώντας το.

ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ

Ὅλοι οἱ ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ἐκφράζοντας στό θέμα αὐτό τήν ἐκκλησιαστική τους συνείδηση, προβαίνουν χωρίς περιστροφές στήν κατηγορηματική ὁμολογία ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀποτελεῖ τή μία ἁγία, καθολική καί ἀποστολική Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ πάνω στή γῆ. Ἡ ὁμολογία αὐτή δέν ἀποτελεῖ ἐγωιστική ἀξίωση οὔτε μιά στενόκαρδη ἄποψη περί Ἐκκλησίας,

ΓΕΝΙΚΗ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ (σειρά βίντεο)

 

1. Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΓΕΝΙΚΑ

Ἡ Ἁγία Γραφή εἶναι τό ἱερό βιβλίο τοῦ χριστιανισμοῦ. Αὐτή μᾶς διηγεῖται ὅλα τά θεμελιώδη γεγονότα τῆς Πίστεώς μας, τά ὁποῖα μποροῦν νά συνοψιστοῦν σέ αὐτά τά τρία: Τήν Δημιουργία τοῦ κόσμου καί τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεό, τήν πτώση τοῦ ἀνθρώπου στήν ἁμαρτία καί τήν ἀναδημιουργία τοῦ κόσμου ἀπό τόν Θεό μέ τό ἀπολυτρωτικό ἔργο τοῦ Υἱοῦ Του.