ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΗΝ ΓΑΛΙΛΑΙΑ

Ἀγαπητοί μου ἀκροατές,

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

1. Στήν σημερινή μου ἐκπομπή θά σᾶς ὁμιλήσω γιά τίς ἐμφανίσεις τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ μας στήν Γαλιλαία. Ὁ Ἴδιος ὁ Ἰησοῦς Χριστός πρίν ἀπό τόν θάνατό Του εἶχε πεῖ στούς μαθητές Του, ὅτι ἀφοῦ ἀναστηθεῖ θά πάει στήν Γαλιλαία (Ματθ. 26,32). Ἀλλά καί ὁ ἄγγελος εἶπε στίς Μυροφόρες νά ποῦν στούς μαθητές ὅτι ὁ Χριστός θά πορευθεῖ στήν Γαλιλαία καί ἐκεῖ θά τόν συναντήσουν (Μάρκ. 16,7). Αὐτό ἦταν μιά ἐντολή. Γι᾿ αὐτό καί οἱ Ἀπόστολοι, ὅταν τελείωσαν οἱ πασχάλιες ἑορτές, ἐπέστρεψαν ὅλοι μαζί στήν Γαλιλαία, γιά νά συναντήσουν τόν ἀναστάντα Ἰησοῦ Χριστό. Ἔτσι τώρα θά καταλάβουμε καλύτερα αὐτό πού λέει ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης καί πού εἴδαμε στήν προηγούμενη ἐκπομπή ὅτι ἦταν ὅλοι οἱ μαθητές συγκεντρωμένοι καί «Θωμᾶς μετ᾿ αὐτῶν» (Ἰω. 20,26). Ἦταν συγκεντρωμένοι γιά τήν ὁμαδική αὐτή ἀναχώρηση στήν Γαλιλαία. Ἡ ἀναχώρηση αὐτή πρέπει νά ἔγινε λίγες ὧρες μετά τήν ἐμφάνιση τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ στόν Θωμᾶ.

Ἔφθασαν στήν Γαλιλαία οἱ Ἀπόστολοι καί βλέπουμε τώρα στήν λίμνη τῆς Τιβεριάδος μιά μεγάλη ὁμάδα μαθητῶν γιά ψάρεμα. Στήν ὁμάδα αὐτή ἦταν ὁ Πέτρος, ὁ Θωμᾶς, ὁ Ναθαναήλ – πού ἦταν ὁ ἴδιος μέ τόν Βαρθολομαῖο – ὁ Ἰάκωβος, ὁ Ἰωάννης καί ἄλλοι δυό ἀκόμη πού ὅμως δέν ὀνομάζονται. Αὐτοί οἱ δυό πρέπει νά ἦταν ὁ Ἀνδρέας καί ὁ Φίλιππος.

Πρέπει νά ὑποθέσουμε ὅτι οἱ Ἀπόστολοι εἶχαν πραγματικά οἰκονομική δυσχέρεια. Οἱ Ἀπόστολοι ζοῦσαν κοινοβιακά. Εἶχαν κοινό ταμεῖο πού τό κρατοῦσε ὁ Ἰούδας. Μαζί μέ τήν φυγή τοῦ Ἰούδα πάει καί τό ταμεῖο καί οἱ μαθητές, μετά ἀπό τά ἔξοδά τους στήν Ἰερουσαλήμ καί τό ταξίδι στήν Γαλιλαία, εἶχαν πραγματικά οἰκονομική δυσχέρεια. Γι᾿ αὐτό καί ἐτράπησαν σέ δουλειά, στήν παλαιά τους ἀσχολία, τό ψάρεμα. Ἕνα βράδυ λοιπόν εἶπε ὁ Πέτρος στήν παρέα του: «Πάω νά ψαρέψω», «Ὑπάγω ἁλιεύειν»! Καί οἱ ἄλλοι τοῦ ἀπάντησαν: «Ἐρχόμεθα καί ἐμεῖς μαζί σου». Τό νυκτερινό ἐκεῖνο ψάρεμα ἤθελε πραγματικά πολλά ἐργατικά χέρια, γιά νά τραβήξουν τά μακρυά δίχτυα. Ἀνέβηκαν λοιπόν στήν βάρκα καί ἔρριξαν τά δίχτυα. Ἐκεῖνο ὅμως τό νυκτερινό ψάρεμα τούς ἦταν μιά ἀποτυχία, γιατί δέν ἔπιασαν τίποτα. Ἔτσι τά χαράματα πλησίασαν στήν ἀκτή γιά νά βγοῦν.

Ἑκατό μέτρα περίπου ἀπό τήν ἀκτή – «ὡς ἀπό πηχῶν διακοσίων», λέει ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης (Ἰω. 21,8) – διέκριναν στήν στεριά μέσα στήν ὀμίχλη κάποιο πρόσωπο πού τούς περίμενε. Θά νόμισαν ὅτι μπορεῖ νά ἦταν κάποιος πού ἤθελε νά ἀγοράσει ψάρια, γιά νά τά πουλήσει. Ὅταν ἔφθασαν λίγο πλησιέστερα στήν ἀκτή, ὁ ἄγνωστος αὐτός τούς ρώτησε: «Παιδιά, μήπως ἔχετε κανένα προσφάγι;». Ἀλλ᾿ αὐτοί κουρασμένοι καί ἀπογοητευμένοι, τσακισμένοι σωματικά καί πνευματικά, ἀπάντησαν μέ ἕνα ξερό «οὐ»! «Ὄχι»! Ὁ ἄγνωστος ὅμως τούς ξαναμίλησε καί τούς εἶπε: «Ρίξτε τό δίχτυ στό δεξί μέρος τοῦ πλοίου καί θά βρεῖτε». Οἱ ψαράδες μαθηταί ἔδωκαν ἐμπιστοσύνη σ᾿ αὐτό τόν λόγο τοῦ ἀγνώστου τους, γιατί ἤξεραν ὅτι ὑπῆρχαν μερικοί πεπειραμένοι ψαράδες, πού ἀπό μερικά σημεῖα τῆς κινήσεως τοῦ νεροῦ γνώριζαν πού ὑπάρχουν ψάρια. Ἔτσι λοιπόν οἱ μαθητές ἔρριξαν τό δίχτυ ἐκεῖ πού τούς εἶπε ὁ ἄγνωστος καί ἔπιασαν τόσα ψάρια, ὥστε «δέν μπόρεσαν νά ἀνασύρουν τό δίχτυ λόγω τοῦ μεγάλου ἀριθμοῦ τῶν ψαριῶν».

Τό γεγονός αὐτό ἔφερε στόν Πέτρο παλιές ἀναμνήσεις, πάλι στήν λίμνη τῆς Τιβεριάδος (βλ. Λουκ. 5,1-11). Ἀλλά καί ὁ Ἰωάννης πλησίασε τόν Πέτρο καί τοῦ εἶπε μέ βεβαιότητα δείχνοντας τόν ἄγνωστό τους: «Ὁ Κύριος εἶναι!»

Διαβάζω τό κείμενο παρακάτω: «Ὅταν ὁ Σίμων Πέτρος ἄκουσε ὅτι εἶναι ὁ Κύριος, ἐζώσθηκε τόν ἐπενδύτη, διότι ἦταν γυμνός καί ρίχθηκε στήν θάλασσα. Οἱ δέ ἄλλοι μαθηταί ἦλθαν μέ τό πλοιάριον σύροντες τό δίχτυ μέ τά ψάρια, διότι δέν ἦσαν μακρυά ἀπό τήν ξηράν παρά περίπου διακόσιους πήχεις». Ὁ θερμός καί αὐθόρμητος στόν χαρακτήρα Πέτρος δέν μποροῦσε νά περιμένει καί ἔπεσε στό νερό γιά νά πάει πιό γρήγορα στόν Ἰησοῦ. Δέν τόν διευκόλυνε ὅμως ὁ «ἐπενδύτης» πού φοροῦσε. Αὐτός ὁ ἐπενδύτης ἦταν ἕνα μακρύ ἔνδυμα, ἕνας χιτώνας, πού τόν φοροῦσαν οἱ ψαράδες, σάν ἔνδυμα τῆς δουλειᾶς τους, ἐνῶ εἶχαν βγάλει τά καθημερινά τους ροῦχα. Ἐπειδή λοιπόν ὁ ἐπενδύτης ἦταν μακρύς, ὁ Πέτρος τόν ἀνέσυρε, τόν ἔζωσε γύρω ἀπό τήν μέση του, γιά νά κολυμπᾶ εὔκολα, ἔχοντας γυμνό τό κάτω σῶμα του. Αὐτό σημαίνει ἡ φράση τοῦ κειμένου «τόν ἐπενδύτην διεζώσατο· ἦν γάρ γυμνός· καί ἔβαλεν ἑαυτόν εἰς τήν θάλασσαν» (Ἰω. 21,7). Ὁ κολυμβητής γρήγορα γρήγορα πέρασε τά ἑκατό περίπου μέτρα  καί βρέθηκε στήν ὄχθη, στά πόδια τοῦ ἀναστημένου Ἰησοῦ. Οἱ ἄλλοι ὅμως μαθηταί ἦλθαν ἀργότερα, γιατί ἔμειναν στήν βάρκα καί ἔπρεπε νά τραβήξουν τό μεγάλο βάρος.

Ὅταν κατέβηκαν εἶδαν στήν ὄχθη μιά ἀναμμένη ἀνθρακιά, μέ ψάρια πάνω σ᾿ αὐτήν καί ἕτοιμο ψωμί. Τούς λέγει ὁ Ἰησοῦς: «Φέρτε ἀπό τά ψάρια πού πιάσατε τώρα». Ὁ Πέτρος ξανανέβηκε στήν βάρκα καί τράβηξε μαζί μέ τούς ἄλλους τά δίχτυα στήν ξηρά. Εἶχαν ἑκατόν πενήντα τρία μεγάλα ψάρια. «Καί ὅμως – σημειώνει ὁ εὐαγγελιστής – ἄν καί ἦσαν τόσο πολλά, δέν σχίστηκε τό δίκτυ». Τότε ὁ Ἰησοῦς τούς λέγει: «Ἐλᾶτε νά γευματίσετε». Οἱ μαθητές ἔτρωγαν, ἀλλά εἶχαν κάποιο δέος μέσα τους, ἕνα φόβο, πού δέν τούς ἔδινε τήν ἐλευθερία νά κάνουν ἐρωτήσεις σχετικά μέ τόν ξαναζωντανεμένο διδάσκαλό τους. Δέν μποροῦσαν δηλαδή νά τόν ρωτήσουν, πῶς ἀναστήθηκες, ποῦ ἦσουν ὅλες αὐτές τίς ἡμέρες ἤ καί ἄλλες παρόμοιες ἐρωτήσεις. Αὐτό θέλουν νά ποῦν τά λόγια τοῦ εὐαγγελιστοῦ «οὐδείς δέ ἐτόλμα τῶν μαθητῶν ἐξετάσαι αὐτόν σύ τίς εἶ, εἰδότες ὅτι ὁ Κύριός ἐστιν» (Ἰω. 21,12).

2. Τώρα, ἀγαπητοί μου ἀκροατές, περνοῦμε σέ ἕνα ἄλλο θέμα κατά τήν ἐμφάνιση αὐτή τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ. Ἀφοῦ ὅλοι ἔφαγαν χαρούμενοι τό ψωμί καί τά ψάρια πού τούς μοίρασε ὁ Χριστός, ρώτησε ἔπειτα τόν Σίμωνα Πέτρο: «Σίμωνα τοῦ Ἰωνᾶ μέ ἀγαπᾶς περισσότερο ἀπό αὐτούς;» Ἐκεῖνος τοῦ ἀπάντησε: «Ναί, Κύριε, σύ ξέρεις ὅτι σέ ἀγαπῶ». «Βόσκε τά ἀρνία μου», τοῦ εἶπε ὁ Ἰησοῦς. Καί πάλι τοῦ λέγει γιά δεύτερη φορά: «Σίμωνα τοῦ Ἰωνᾶ μέ ἀγαπᾶς;» Καί αὐτός τοῦ ἀπήντησε, ὅπως καί πρῶτα: «Ναί, Κύριε, σύ ξέρεις ὅτι σέ ἀγαπῶ». Καί ὁ Ἰησοῦς τοῦ εἶπε πάλι: «Ποίμαινε τά πρόβατά μου». Ἀλλά καί γιά τρίτη φορά τόν ρώτησε ὁ Ἰησοῦς: «Σίμωνα τοῦ Ἰωνᾶ μέ ἀγαπᾶς;» Λυπήθηκε ὁ Πέτρος πού τόν ρώτησε ὁ Ἰησοῦς γιά τρίτη φορά τό «μέ ἀγαπᾶς;» καί τοῦ εἶπε: «Κύριε, σύ τά ξέρεις ὅλα. Ἐσύ ξέρεις ὅτι σέ ἀγαπῶ». Καί ὁ Ἰησοῦς τοῦ εἶπε καί τώρα πάλι: «Βόσκε τά πρόβατά μου».

Αὐτή, ἀγαπητοί μου ἀκροατές, ἡ τριπλῆ ἐρώτηση τοῦ Ἰησοῦ πρός τόν Πέτρο, ἄν τόν ἀγαπᾶ, ἦταν ἕνας ὑπαινιγμός στήν τριπλῆ ἄρνησή του καί μία ἀποκατάστασή του γιά τήν ἄρνηση αὐτή. Ἄς παρατηρήσουμε ὅμως μέ πόση φιλανθρωπία καί λεπτότητα ὁ Ἰησοῦς ἔκανε τήν ἀποκατάσταση τοῦ Πέτρου, ὥστε νά μήν τόν πληγώσει καί τόν θλίψει.

Ἡ ἐρώτηση τοῦ Χριστοῦ στόν Πέτρο «ἄν τόν ἀγαπᾶ» καί νά ποιμάνει τά πρόβατά Του μετά τήν διαβεβαίωση τοῦ Πέτρου ὅτι Τόν ἀγαπᾶ σημαίνει ὅτι ὁ ἱερεύς καί ὁ ἀρχιερεύς γιά νά ἔχει καλή διαποίμανση στό ποίμνιό του πρέπει νά ἔχει θερμή ἀγάπη στόν Χριστό. Χωρίς ἀγάπη στόν Χριστό δέν μπορεῖ νά γίνει διαποίμανση προβάτων. Ὅσο πιό πολλή εἶναι ἡ ἀγάπη στόν Χριστό, τόσο πιό πολλή εἶναι καί ἡ ἀγάπη τοῦ ποιμένος πρός τό ποίμνιό του καί ἡ θυσία ὑπέρ αὐτοῦ.

Γι᾿ αὐτήν τήν ἀγάπη σέ ᾿μᾶς ὁ Ὑπέρτατος Ποιμένας, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, θανατώθηκε. Τό ἴδιο λοιπόν θά συμβεῖ καί μέ τόν Πέτρο, γι᾿ αὐτό καί ὁ Χριστός τοῦ λέει: «Ἀλήθεια, ἀλήθεια σοῦ λέγω, ὅταν ἤσουν νεώτερος, ἔζωνες τόν ἑαυτό σου καί περπατοῦσες ὅπου ἤθελες. Ὅταν ὅμως γεράσεις, θά ἁπλώσεις τά χέρια σου καί ἄλλος θά σέ ζώσει καί θά σέ φέρει ἐκεῖ ὅπου δέν θέλεις». Ὅταν ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης ἔγραφε τόν λόγο αὐτό τοῦ Χριστοῦ στόν Πέτρο, ὁ Πέτρος εἶχε ἤδη ἀρκετά χρόνια πρίν ἀποθάνει μέ μαρτυρικό θάνατο γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Πραγματικά, ἄλλοι τόν εἶχαν περιζώσει μέ δεσμά καί τόν εἶχαν ὁδηγήσει στό μαρτύριο. Γι᾿ αὐτό καί σημειώνει ἀμέσως παρακάτω ὅτι μέ αὐτόν τόν λόγο πού τοῦ εἶπε ὁ Χριστός τοῦ «ἐδήλωσε μέ ποιό θάνατο ὁ Πέτρος θά δοξάσει τόν Θεό». Ἦταν λοιπόν πρόρρηση γιά τό μαρτύριο τοῦ Πέτρου ὁ λόγος αὐτός τοῦ Χριστοῦ. Γι᾿ αὐτό καί ἔκλεισε τόν λόγο του πρός αὐτόν μέ μία προτροπή, πού εἶναι καί ἐνίσχυση: «Ἀκολούθει μοι».

3. Καί τώρα, ἀγαπητοί μου ἀκροατές, μέ σύντομα λόγια θά σᾶς πῶ μιά τελευταία ἐμφάνιση τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ. Αὐτή ἔγινε σέ ἕνα ὄρος, τό ὁποῖο εἶχε καθοριστεῖ ἀπό τόν Ἰησοῦ σάν τόπος συναθροίσεως τῶν ἀποστόλων. Ἀλλά ποιό ἦταν αὐτό τό ὄρος δέν τό ξέρουμε. Μπορεῖ νά ἦταν τό ὄρος τῶν Μακαρισμῶν, ὅπου ἔγινε ἡ περίφημη ἐπί τοῦ ὄρους ὁμιλία.

Στήν συνάντηση αὐτή τῶν ἀποστόλων ἦταν καί ἄλλοι. Καί μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι αὐτή θά ἦταν ἡ ἐμφάνιση τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ, πού ἀναφέρει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στήν Α΄ Κορ. ἐπιστολή του, ὅτι ἐμφανίστηκε σέ παραπάνω ἀπό πεντακόσιους ἀδελφούς (βλ. Α΄ Κορ. 15,6). Γι᾿ αὐτό, ἐπειδή δέν ἦταν μόνο οἱ ἀπόστολοι ἐκεῖ, ἀλλά καί ἄλλοι, γι᾿ αὐτό ὁ εὐαγγελιστής Ματθαῖος πού διηγεῖται τήν ἐμφάνιση αὐτή λέει ὅτι μερικοί ἀπό τούς ἐκεῖ «δίστασαν», ὅταν εἶδαν τόν Χριστό, ἐνῶ ἄλλοι τόν προσκύνησαν. Αὐτοί πού «δίστασαν» ἦταν ἀπό τούς ἄλλους καί ὄχι ἀπό τούς μαθητάς. Ἀφοῦ τέλος πάντων ἀναγνωρίστηκε μέ βεβαιότητα ὁ Ἰησοῦς, εἶπε στούς ἀποστόλους του: «Μοῦ δόθηκε πλήρης ἐξουσία στόν οὐρανό καί τήν γῆ. Πηγαίνετε λοιπόν καί κάνετε ὅλα τά ἔθνη μαθητές μου, βαπτίζοντας αὐτούς στό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντας αὐτούς νά τηροῦν ὅλα ὅσα σᾶς διέταξα. Καί ἰδού ἐγώ εἶμαι μαζί σας ὅλες τίς ἡμέρες μέχρι τήν συντέλεια τοῦ κόσμου»  (Ματθ. 28,18-20). Μέ τά λόγια αὐτά ἡ Ἐκκλησία πού ἵδρυσε ὁ Χριστός εἰσέρχεται σέ μιά νέα περίοδο πού ἐπεκτείνεται μέχρι τό τέλος τοῦ κόσμου. Στά λόγια αὐτά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ σημειώνουμε τά ἑξῆς: (1) Τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας θά ἦταν ἀπό ὅλα τά ἔθνη καί ὄχι μόνο ἀπό τό ἐκλεκτό ἔθνος τοῦ Ἰσραήλ. (2) Στήν Ἐκκλησία θά εἰσέρχονται διά τοῦ βαπτίσματος καί διά τῆς πίστεως εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. (3) Ὑποχρέωση τῶν νέων μελῶν τῆς Ἐκκλησίας εἶναι νά ἐφαρμόζουν ὅσα ὁ Ἰησοῦς εἶχε διατάξει νά ἐφαρμόζονται ἀπό τούς παλαιούς μαθητές. (4) Στήν Ἐκκλησία εὑρίσκεται πάντα ὁ Ἰησοῦς «ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος». Ἐδῶ τελειώνει ἡ ἐπίγεια ζωή τοῦ Χριστοῦ καί ἀρχίζει ἡ ζωή τῆς Ἐκκλησίας.

Σᾶς εὐχαριστῶ, ἀγαπητοί μου ἀκροατές, πού μέ ἀκούσατε. Ἀπό τήν ἑπόμενή μας ἐκπομπή ἀρχίζουμε πάλι τήν μελέτη μας στήν Παλαιά Διαθήκη, ἀλλά μέ μία νέα σειρά.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

(Ραδιοφωνική Ἐκπομπή τήν 27η Μαΐου 2008)