Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΜΙΧΑΙΑΣ 3

(συνέχεια ἀπό τό προηγούμενο) 

 

Κατά τῶν ἀδίκων κριτῶν (3,1-4)

Στήν περικοπή αὐτή ὁ προφήτης Μιχαίας ἐπιτίθεται κατά τῶν κριτῶν τοῦ Ἰουδαϊκοῦ κράτους. Αὐτοί ἔπρεπε νά «γνωρίζουν» (στίχ. 1) καί νά ἐφαρμόζουν τό δίκαιο, δίδοντας τό καλό παράδειγμα πρός μίμηση. Ἀντίθετα ὅμως οἱ κριτές τοῦ ἔθνους διέπρατταν φοβερές ἀδικίες κατά τῶν πτωχῶν καί τῶν ἀδυνάτων (στίχ. 2), ὥστε νά λέγει ὁ προφήτης γι᾽ αὐτούς αὐτά τά φοβερά, ὅτι «γδέρνουν» τόν λαό, ὅτι τρῶνε τίς σάρκες του καί ὅτι τοῦ σπᾶνε τά κόκκαλά του (στίχ. 3)!... Περί τιμωρίας τῶν ἀδίκων καί σκληρῶν αὐτῶν ἀρχόντων ὁ προφήτης λέγει γενικά ὅτι θά τούς ἔλθει θλίψη καί αὐτοί θά κραυγάζουν γιά βοήθεια, ἀλλά ὁ Θεός θά ἀποστρέφει τό πρόσωπό Του ἀπ᾽ αὐτούς (στίχ. 4).

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΜΙΧΑΙΑΣ 2

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΜΙΧΑΙΑ

Ἐπιγραφή τοῦ βιβλίου (1,1)

Ὁ στίχος αὐτός λέει γιά τό περιεχόμενο τοῦ βιβλίου, τόν συγγραφέα του καί τόν χρόνο πού ἔδρασε.

Κείμενο Ο´

1,1 Kαὶ ἐγένετο λόγος Κυρίου πρὸς Μιχαίαν τὸν τοῦ Μωρασθεὶ ἐν ἡμέραις Ἰωάθαμ καὶ Ἄχαζ καὶ Ἐζεκίου βασιλέων Ἰούδα, ὑ­πὲρ ὧν εἶδε περὶ Σαμαρείας καὶ περὶ Ἱερουσαλήμ.

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΜΙΧΑΙΑΣ 1

 

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΜΙΧΑΙΟΥ

1. Ὁ προφήτης Μιχαίας ἔδρασε στό Ἰουδαϊκό βασίλειο στά δύσκολα χρόνια τοῦ δεύτερου μισοῦ τοῦ 8ου αἰ. π.Χ. Καταγόταν ἀπό τό χωριό Μωρέσεθ, ὅπου τά ἤθη ἦταν ἁγνά καί καθαρά, γι᾽ αὐτό καί τοῦ φαινόταν ἀταίριαστη ἡ ζωή τῆς πρωτεύουσας Ἱερουσαλήμ μέ τήν πολυτέλειά της καί τίς ἀδικίες της. Ἔδρασε πρίν ἀπό τήν κατάλυση τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ βασιλείου (722/21 π.Χ.), γιατί τήν προφητεύει. Χρονικά εἶναι μετά τούς προφῆτες Ἀμώς καί Ὠσηέ καί λίγο ἀκόμη μετά τόν προφήτη Ἡσαΐα. Ἄν καί μεγάλα γεγονότα τάρασσαν τό Ἰουδαϊκό κράτος, ὅμως ὁ Προφήτης ἀσχολεῖται περισσότερο μέ τήν ἠθική κατάσταση τῶν ἀνθρώπων καί τόν ἔκλυτο βίο τους, γιατί αὐτά ἦταν πού ἔφεραν τήν καταστροφή τους. Τήν ἀποστολή του ὁ προφήτης Μιχαίας συνοψίζει στό νά ἐξαγγείλει «τοῦ Ἰακώβ τήν ἀσέβεια καί τοῦ Ἰσραήλ τήν ἁμαρτία» (Μιχ. 3,8).

ΣΥΝΤΟΜΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ (3)

 

Ἡ ἵδρυση τῆς Ἐκκλησίας καί ἡ χριστιανική κοινότητα τῶν Ἰεροσολύμων

Στήν Παλαιά Διαθήκη ὁ ὅρος «ἐκκλησία» χρησιμοποιήθηκε 96 φορές γιά νά ἀποδώσει τόν ἀντίστοιχο ἑβραϊκό ὅρο qahal, ὁ ὁποῖος σήμαινε τήν συνάθροιση ἤ σύναξη τοῦ περιουσίου λαοῦ τοῦ Θεοῦ γιά θρησκευτικούς ἤ ἄλλους ποικίλους λόγους. Στήν Καινή Διαθήκη ὁ ὅρος χρησιμοποιεῖται 114 φορές, μέ ἰδιαίτερη ὅμως συχνότητα στίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, στίς ἐπιστολές τοῦ Παύλου καί στήν Ἀποκάλυψη. Σήμαινε τήν σύναξη τῶν χριστιανῶν ὡς τοῦ νέου περιουσίου λαοῦ τοῦ Θεοῦ, τοῦ νέου Ἰσραήλ. Ὑπό τήν ἔννοια αὐτή χρησιμοποίησε τόν ὅρο ὁ ἀπόστολος Παῦλος τόσο γιά κάθε τοπική Ἐκκλησία, ὅσο καί γιά τήν ἀνά τήν οἰκουμένη Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ.