Η ΕΝ ΚΩΝ/ΠΟΛΕΙ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΟΥ 879/80 (3)

α) Εἰσαγωγή

(συνέχεια ἀπό τό προηγούμενο)

 

   δ) Ἐκτός ἀπό αὐτά ὑπό τῆς παρούσης Συνόδου ἀπεκρούσθη τό προβληθέν τότε στήν Ἀνατολή διοικητικό πρωτεῖο (primatus jurisdictionis) τοῦ ἐπισκόπου Ρώμης ἐπί συμπάσης τῆς Ἐκκλησίας, ἐνῶ ἀναγνωρίσθηκε σ᾽ αὐτόν ἁπλό τιμητικό πρωτεῖο (primatus honoris), ὡς τῷ πρώτῳ τῶν πέντε Πατριαρχῶν τῆς Ἀρχαίας Καθολικῆς Ἐκκλησίας καί ἐπισκόπῳ τῆς πρώτης πρωτευούσης τοῦ κράτους. Αὐτό προκύπτει γενικῶς μέν ἐκ τῶν Πρακτικῶν τῆς Συνόδου, εἰδικῶς δέ ἐκ τοῦ κατωτέρω δημοσιευομένου πρώτου κανόνος αὐτῆς. 

Η ΕΝ ΚΩΝ/ΠΟΛΕΙ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΟΥ 879/880 (2)

α) Εἰσαγωγή

(Συνέχεια ἀπό τό προηγούμενο)

  β) Ἄλλη μεγάλης σημασίας ἀπόφαση τῆς παρούσης Συνόδου είναι ἡ ἀνακήρυξη  καί ἀναγνώριση τῆς ἐν Νικαίᾳ συνελθούσης τό δεύτερον τό 787 μεγάλης κατά τῶν Εἰκονομάχων Συνόδου ὡς ἑβδόμης οἰκουμενικῆς. Ἐπειδή σέ μερικά μέρη, καί ἰδιαιτέρως στήν Δύση, ἡ Σύνοδος τοῦ 787 δέν συναριθμεῖτο καί δέν κατετάσσετο μεταξύ τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ὁ μέγας Φώτιος ἀξίωσε καί στήν παρούσα Σύνοδο καί στήν Σύνοδο τοῦ 867 καί διά τῆς περιφήμου ἐγκυκλίου του τό 866, «ἵνα τήν ἁγίαν καί οἰκουμενικήν ἑβδόμην Σύνοδον ταῖς ἁγίαις καί Οἰκουμενικαῖς ἕξ Συνόδοις συντάττειν καί συναριθμεῖν». Πράγματι δέ ἡ παροῦσα γενική Σύνοδος ὁμοφώνως στήν ε´ συνεδρία της ἀποδέχτηκε τήν πρόταση τοῦ ἱεροῦ Φωτίου. Ὅθεν παραθέτουμε κατωτέρω τήν σχετική ἀπόφαση τῆς Συνόδου μαζί μέ τήν προηγηθεῖσα σχετική εἰσήγηση τοῦ Φωτίου καί τήν διαβεβαίωση τῆς παπικῆς ἀντιπροσωπείας.

Η ΕΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΙ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΟΥ 879/80 (1)

ΕΙΣΑΓΩΓΗ*

Ἡ παροῦσα Σύνοδος κατατάσσεται μέν συνήθως μεταξύ τῶν ἀρχαίων Τοπικῶν Συνόδων, τῶν ὁποίων κατακλείει  τήν σειράν, ἀλλ᾽ στήν πραγματικότητα εἶναι ἡ τελευταία γενική Σύνοδος τῆς ἑνωμένης ἀρχαίας Καθολικῆς Ἐκκλησίας, ἐκδοῦσα ἀποφάσεις δογματικοσυμβολικοῦ καί κανονικοῦ περιεχομένου καί χαρακτῆρος γενικοῦ ἐπί τῶν σχισματοποιῶν ζητημάτων μεταξύ τῶν Ἐκκλησιῶν Ἀνατολῆς καί Δύσεως· δηλαδή περί τῆς προσθήκης τοῦ Filioque, τῆς ἀναγνωρίσεως τοῦ Φωτίου, [1] τοῦ πρωτείου τοῦ Πάπα κλπ., διά τῶν ὁποίων ἀποκατέστησεν, ἔστω καί προσωρινῶς, τήν ὁμοφροσύνη καί εἰρήνη καί ἑνότητα μεταξύ τῆς ὀρθοδόξου Ἀνατολῆς καί τῆς παπικῆς Δύσεως, μέ τό νά ἀρθεῖ ἔτσι κατ᾽ οὐσίαν τό ἀπό τοῦ 867 ὑφιστάμενο σχίσμα.