Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΣΑΪΑΣ 1

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΣΑΪΑΣ

1. Ὁ Ἠσαΐας ἔδρασε ὡς προφήτης στήν Ἰουδαία κατά τό 2ο ἥμισυ τοῦ 8ου αἰ. (βλ. ἐπιγραφή τοῦ βιβλίου του 1,1). Ἡ καταγωγή του πρέπει νά ἦταν ἀριστοκρατική. Αὐτό φαίνεται ἀπό τήν οἰκειότητά του πρός τόν βασιλικό οἶκο (7,1 ἑξ. κεφ. 36-39) καί ἀπό τήν μόρφωσή του. Ὁ προφήτης Ἠσαΐας πραγματικά μᾶς παρουσιάζεται μέ τόν εὐρύ ὁρίζοντα ἰδεῶν καί μέ τήν βαθειά σκέψη καί μέ τήν κομψότητα στήν ἔκφρασή του. Τό ὄνομα «Ἠσαΐας» («Γιεσα῾γιάχου», καί συντετμημένη μορφή «Γιεσά῾για») σημαίνει «ὁ Κύριος εἶναι ἡ σωτηρία μου».

Η ΕΝ ΚΩΝ/ΠΟΛΕΙ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΟΥ 879/80 (4)

(συνέχεια ἀπό τό προηγούμενο)

β) Κείμενα [1]

α) Ὅρος «τῆς μεγάλης καί οἰκουμενικῆς Συνόδου» [2]

Η ΕΝ ΚΩΝ/ΠΟΛΕΙ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΟΥ 879/80 (3)

α) Εἰσαγωγή

(συνέχεια ἀπό τό προηγούμενο)

 

   δ) Ἐκτός ἀπό αὐτά ὑπό τῆς παρούσης Συνόδου ἀπεκρούσθη τό προβληθέν τότε στήν Ἀνατολή διοικητικό πρωτεῖο (primatus jurisdictionis) τοῦ ἐπισκόπου Ρώμης ἐπί συμπάσης τῆς Ἐκκλησίας, ἐνῶ ἀναγνωρίσθηκε σ᾽ αὐτόν ἁπλό τιμητικό πρωτεῖο (primatus honoris), ὡς τῷ πρώτῳ τῶν πέντε Πατριαρχῶν τῆς Ἀρχαίας Καθολικῆς Ἐκκλησίας καί ἐπισκόπῳ τῆς πρώτης πρωτευούσης τοῦ κράτους. Αὐτό προκύπτει γενικῶς μέν ἐκ τῶν Πρακτικῶν τῆς Συνόδου, εἰδικῶς δέ ἐκ τοῦ κατωτέρω δημοσιευομένου πρώτου κανόνος αὐτῆς. 

Η ΕΝ ΚΩΝ/ΠΟΛΕΙ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΟΥ 879/880 (2)

α) Εἰσαγωγή

(Συνέχεια ἀπό τό προηγούμενο)

  β) Ἄλλη μεγάλης σημασίας ἀπόφαση τῆς παρούσης Συνόδου είναι ἡ ἀνακήρυξη  καί ἀναγνώριση τῆς ἐν Νικαίᾳ συνελθούσης τό δεύτερον τό 787 μεγάλης κατά τῶν Εἰκονομάχων Συνόδου ὡς ἑβδόμης οἰκουμενικῆς. Ἐπειδή σέ μερικά μέρη, καί ἰδιαιτέρως στήν Δύση, ἡ Σύνοδος τοῦ 787 δέν συναριθμεῖτο καί δέν κατετάσσετο μεταξύ τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ὁ μέγας Φώτιος ἀξίωσε καί στήν παρούσα Σύνοδο καί στήν Σύνοδο τοῦ 867 καί διά τῆς περιφήμου ἐγκυκλίου του τό 866, «ἵνα τήν ἁγίαν καί οἰκουμενικήν ἑβδόμην Σύνοδον ταῖς ἁγίαις καί Οἰκουμενικαῖς ἕξ Συνόδοις συντάττειν καί συναριθμεῖν». Πράγματι δέ ἡ παροῦσα γενική Σύνοδος ὁμοφώνως στήν ε´ συνεδρία της ἀποδέχτηκε τήν πρόταση τοῦ ἱεροῦ Φωτίου. Ὅθεν παραθέτουμε κατωτέρω τήν σχετική ἀπόφαση τῆς Συνόδου μαζί μέ τήν προηγηθεῖσα σχετική εἰσήγηση τοῦ Φωτίου καί τήν διαβεβαίωση τῆς παπικῆς ἀντιπροσωπείας.

Η ΕΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΙ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΟΥ 879/80 (1)

ΕΙΣΑΓΩΓΗ*

Ἡ παροῦσα Σύνοδος κατατάσσεται μέν συνήθως μεταξύ τῶν ἀρχαίων Τοπικῶν Συνόδων, τῶν ὁποίων κατακλείει  τήν σειράν, ἀλλ᾽ στήν πραγματικότητα εἶναι ἡ τελευταία γενική Σύνοδος τῆς ἑνωμένης ἀρχαίας Καθολικῆς Ἐκκλησίας, ἐκδοῦσα ἀποφάσεις δογματικοσυμβολικοῦ καί κανονικοῦ περιεχομένου καί χαρακτῆρος γενικοῦ ἐπί τῶν σχισματοποιῶν ζητημάτων μεταξύ τῶν Ἐκκλησιῶν Ἀνατολῆς καί Δύσεως· δηλαδή περί τῆς προσθήκης τοῦ Filioque, τῆς ἀναγνωρίσεως τοῦ Φωτίου, [1] τοῦ πρωτείου τοῦ Πάπα κλπ., διά τῶν ὁποίων ἀποκατέστησεν, ἔστω καί προσωρινῶς, τήν ὁμοφροσύνη καί εἰρήνη καί ἑνότητα μεταξύ τῆς ὀρθοδόξου Ἀνατολῆς καί τῆς παπικῆς Δύσεως, μέ τό νά ἀρθεῖ ἔτσι κατ᾽ οὐσίαν τό ἀπό τοῦ 867 ὑφιστάμενο σχίσμα. 

ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΙ Ή ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΟΙ ΠΑΠΙΚΟΙ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΜΑΡΚΟ ΤΟΝ ΕΥΓΕΝΙΚΟ;

Ἀπόσπασμα (σε μετάφραση) ἀπό τήν επιστολή τοῦ ἁγίου Μάρκου Ἐφέσου τοῦ Εὐγενικοῦ «Τοῖς ἁπανταχοῦ τῆς γῆς καί τῶν νήσων εὑρισκομένοις ὀρθοδόξοις χριστιανοῖς», ἡ ὁποία πιθανῶς ἐγράφη τό 1440 ἀπό τήν Λῆμνο ἐναντίον τῶν Λατινοφρόνων, ἐξ αἰτίας τῶν ὁποίων εἶχε ἐξορισθεῖ ἐκεῖ ὑπό τοῦ αὐτοκράτορος Ἰωάννου Παλαιολόγου.

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΒΙΒΛΙΚΗΣ ΕΒΡΑΪΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ (4)

Γιά τά μαθήματα 15-18 πατῆστε παρακάτω:

Μάθημα 15ο

Μάθημα 16ο

Μάθημα 17ο

Μάθημα 18ο