Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΜΙΧΑΙΑΣ 2

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΜΙΧΑΙΑ

Ἐπιγραφή τοῦ βιβλίου (1,1)

Ὁ στίχος αὐτός λέει γιά τό περιεχόμενο τοῦ βιβλίου, τόν συγγραφέα του καί τόν χρόνο πού ἔδρασε.

Κείμενο Ο´

1,1 Kαὶ ἐγένετο λόγος Κυρίου πρὸς Μιχαίαν τὸν τοῦ Μωρασθεὶ ἐν ἡμέραις Ἰωάθαμ καὶ Ἄχαζ καὶ Ἐζεκίου βασιλέων Ἰούδα, ὑ­πὲρ ὧν εἶδε περὶ Σαμαρείας καὶ περὶ Ἱερουσαλήμ.

Μετάφραση

1,1 Λόγος τοῦ Κυρίου μεταδόθηκε στόν Μιχαία, τόν καταγόμενο ἀπό τήν Μωρέσεθ, [α] σχετικά μέ ὅσα εἶδε γιά τήν Σαμάρεια καί τήν Ἰερουσαλήμ στίς ἡμέρες τοῦ Ἰωάθαμ, τοῦ Ἄχαζ καί τοῦ Ἐζεκία, τῶν βασιλέων τοῦ Ἰούδα.

α. Ἔτσι ἑρμηνεύουμε τήν φράση «τόν τοῦ Μωρασθεί».

Κατά τῆς Σαμάρειας (1,2-7)

Σ᾽ αὐτή τήν περικοπή ὁ προφήτης Μιχαίας παρουσιάζει αὐτόν τόν Θεό νά κηρύττει τήν καταστροφή τῆς Σαμάρειας, τῆς πρωτεύουσας τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ κράτους, λόγω τῶν ἁμαρτιῶν της. Τό ἴδιο ὅμως ἁμαρτωλή εἶναι καί ἡ Ἰερουσαλήμ, ἡ πρωτεύουσα τοῦ Ἰουδαϊκοῦ κράτους (στίχ. 5β). Πιό συγκεκριμένα, ἡ ἁμαρτία τῆς Σαμάρειας ἦταν ἡ εἰδωλολατρία (στίχ. 7). Τήν εἰδωλολατρία ὁ Μιχαίας, ἐξαρτώμενος ἀπό τόν Ὠσηέ (βλ. Ὠσ. 4,12.14. 9,1), τήν ἀποκαλεῖ «πορνεία» (γιατί εἶναι ἄρνηση τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, τοῦ νομίμου «συζύγου») καί γι᾽ αὐτό τά ἀγάλματα τά ὀνομάζει «μισθώματα πορνείας» (στίχ. 7).

Κείμενο Ο´

 1,2 Ἀκούσατε, λαοί, λόγους, καὶ προσεχέτω ἡ γῆ καὶ πάντες οἱ ἐν αὐτῇ, καὶ ἔσται Κύριος ἐν ὑμῖν εἰς μαρτύριον, Κύριος ἐξ οἴκου ἁ­γίου αὐτοῦ. 3 Διότι ἰδοὺ Κύριος ἐκπορεύεται ἐκ τοῦ τόπου αὐτοῦ καὶ καταβήσεται καὶ ἐπιβήσεται ἐπὶ τὰ ὕψη τῆς γῆς, 4 καὶ σαλευθήσεται τὰ ὄρη ὑποκάτωθεν αὐτοῦ, καὶ αἱ κοιλάδες τακήσονται ὡς κηρὸς ἀπὸ προσώπου πυρὸς καὶ ὡς ὕδωρ καταφερόμενον ἐν καταβάσει. 5 Δι᾿ ἀσέβειαν Ἰα­κὼβ πάντα ταῦτα καὶ δι᾿ ἁμαρτίαν οἴκου Ἰσραήλ. Τίς ἡ ἀσέβεια τοῦ Ἰα­κώβ; Οὐ Σαμάρεια; Καὶ τίς ἡ ἁμαρτία οἴκου Ἰούδα; Οὐχὶ Ἱερουσαλήμ; 6 Καὶ θήσομαι Σαμάρειαν εἰς ὀπωροφυλάκιον ἀγροῦ καὶ εἰς φυτείαν ἀμπε­λῶνος καὶ κατασπάσω εἰς χάος τοὺς λίθους αὐτῆς καὶ τὰ θεμέλια αὐτῆς ἀποκαλύψω. 7 Καὶ πάντα τὰ γλυπτὰ αὐτῆς κατακόψουσι καὶ πάν­τα τὰ μισθώματα αὐτῆς ἐμπρήσουσιν ἐν πυρί, καὶ πάντα τὰ εἴδωλα αὐτῆς θήσομαι εἰς ἀφανισμόν· διότι ἐκ μισθωμάτων πορνείας συνήγαγε καὶ ἐκ μισθωμάτων πορνείας συνέστρεψεν.

Μετάφραση

(Ὁ προφήτης)

1,2 Ἀκοῦστε, λαοί, λόγους·

ἄκου γῆ καί ὅλοι οἱ κάτοικοί της.

Ὁ Κύριος θά ἔρθει κατήγορός σας,

ὁ Παντοκράτορας
ἀπό τόν ἅγιο ναό Του.

3 Νά! Ὁ Κύριος ξεκινάει ἀπό τόν τόπο Του

καί κατεβαίνει καί πατάει
στίς κορυφές τῆς γῆς.

4 Σαλεύονται τά βουνά κάτω ἀπό Αὐτόν,

λειώνουν οἱ κοιλάδες
σάν τό κερί μπροστά στήν φωτιά,

σάν τά νερά πού κυλίονται στόν κατήφορο.

(Ὁ Θεός)

5 Γιά τήν ἀσέβεια τοῦ Ἰακώβ (θά γίνουν) ὅλα αὐτά

καί γιά τήν ἁμαρτία τοῦ Ἰσραήλ.

Ποιά εἶναι ἡ ἀσέβεια τοῦ Ἰακώβ;

Δέν εἶναι ἡ Σαμάρεια;

Καί ποιά εἶναι ἡ ἁμαρτία τοῦ Ἰούδα;

Δέν εἶναι ἡ Ἱερουσαλήμ;

6 Θά μεταβάλω τήν Σαμάρεια
σάν μιά ἀποθήκη, [α]

σέ τόπο φυτείας ἀμπελιῶν

καί θά κατρακυλίσω
στήν πεδιάδα τά λιθάρια της

καί θά σκάψω τά θεμέλιά της.

7Ὅλα τά γλυπτά της θά συντριβοῦν

καί ὅλα τά ἀφιερώματά της
θά καοῦν στήν φωτιά

καί ὅλα τά εἴδωλά της
θά καταστρέψω·

γιατί ἀπό χρήματα πορνείας
τά συγκέντρωσε

καί σέ χρήματα πορνείας
πάλι θά μεταβληθοῦν.

α. «Σέ σωρό ἐρειπίων», λέει τό Ἑβραϊκό.

Τό πλῆγμα τῆς Ἰουδαίας (1,8-16)

Ἡ περικοπή αὐτή εἶναι γενικά ἕνας θρῆνος τοῦ Προφήτη γιά τήν καταστροφή πού ἐνέσκηψε στήν Ἰουδαϊκή χώρα (βλ. στίχ. 8 κατά τό Ἑβρ.). Ὁ Προφήτης ἔχει ὑπ᾽ ὄψη του τήν εἰσβολή τοῦ Ἀσσυρίου Σενναχηρίμ τό 701 π.Χ. στήν Ἰουδαία. Τό κακό πού συνέβηκε ὁ Προφήτης τό θεωρεῖ ὡς ἀνίατο, γιατί ἔφθασε πιά στήν καρδιά τοῦ κράτους, τά Ἰεροσόλυμα (στίχ. 9). Τέλος ὁ θρηνῶν Προφήτης καλεῖ καί τήν Ἰουδαία νά θρηνήσει γιά τά «τέκνα» της (στίχ. 16), δηλαδή γιά τίς πόλεις της, πού εἶναι κτυπημένες ἀπό τόν ἐχθρό. Τόν κατάλογο τῶν πόλεων αὐτῶν βλ. στούς στίχ. 10-15 καί κατά τό Ἑβρ. κείμενο, πού παραθέτουμε σέ ὑποσημείωση.

Κείμενο Ο´

 1,8 Ἕνεκεν τούτου κόψεται καὶ θρηνήσει, πορεύσεται ἀνυπόδετος καὶ γυμνή, ποιήσεται κοπετὸν ὡς δρακόντων καὶ πένθος ὡς θυγατέρων σειρήνων· 9 ὅτι κατεκράτησεν ἡ πληγὴ αὐτῆς, διό­τι ἦλθεν ἕως Ἰ­ούδα καὶ ἥψατο ἕως πύ­λης λαοῦ μου, ἕως Ἱερουσαλήμ. 10 Οἱ ἐν Γέθ, μὴ μεγαλύνεσθε· οἱ ἐν Ἀκείμ, μὴ ἀνοικοδομεῖτε ἐξ οἴκου κατὰ γέλωτα, γῆν καταπάσασθε κατὰ γέλωτα ὑμῶν. 11 Κατοικοῦσα κα­λῶς τὰς πόλεις αὐτῆς, οὐκ ἐξῆλθε κατοικοῦσα Σενναὰν κόψασθαι οἶ­κον ἐχόμενον αὐτῆς, λήψεται ἐξ ὑμῶν πληγὴν ὀδύνης. 12 Τίς ἤρξατο εἰς ἀγαθὰ κατοικούσῃ ὀδύνας; Ὅτι κα­τέβη κακὰ παρὰ Κυρίου ἐπὶ πύλας Ἱερουσαλήμ, 13 ψόφος ἁρμάτων καὶ ἱππευόντων. Κατοικοῦσα Λαχίς, ἀρχηγὸς ἁμαρτίας αὐτή ἐστι τῇ θυγατρὶ Σιών, ὅτι ἐν σοὶ εὑρέθησαν ἀσέβειαι τοῦ Ἰσραήλ. 14 Διὰ τοῦτο δώσεις ἐξαποστελλομένους ἕως κληρονομίας Γὲθ οἴκους ματαίους· εἰς κενὸν ἐγένοντο τοῖς βασιλεῦσι τοῦ Ἰσραήλ, 15 ἕως τοὺς κληρο­νόμους ἀγάγωσι, κατοικοῦσα Λαχὶς κληρονομία, ἕως Ὀδολλὰμ ἥξει ἡ δόξα τῆς θυγατρὸς Ἰσραήλ. 16 Ξύρησαι καὶ κεῖ­ραι ἐπὶ τὰ τέκνα τὰ τρυφερά σου, ἐμ­πλάτυνον τὴν χηρείαν σου ὡς ἀετός, ὅτι ᾐχμαλωτεύθησαν ἀπὸ σοῦ.

Μετάφραση

1,8 Γι᾽ αὐτά θά κλάψει καί θά θρηνήσει,

θά βαδίσει ξυπόλυτη καί γυμνή,

θά οὐρλιάξει σάν τά θηρία

καί θά πενθήσει

σάν τίς θυγατέρες τῶν σειρήνων. [α]

9 Θανάσιμη εἶναι ἡ πληγή της,

ἔφθασε μέχρι τήν Ἰουδαία,

ἄγγιξε τήν πύλη τοῦ λαοῦ μου,

μέχρι τήν Ἰερουσαλήμ.

10 Κάτοικοι τῆς Γέθ μή χαίρεστε,

καί τῆς Ἐνακείμ μήν κτίζετε τά σπίτια σας μέ χαρές·

ἀλειφθῆτε μέ χῶμα ἀντί νά χαίρεστε.

11 Οἱ κάτοικοι τῆς Σενναάν,

πού κατοικοῦσαν χωρίς κίνδυνο στίς πόλεις της,

δέν ἦρθαν νά θρηνήσουν
γιά τήν καταστροφή γειτονικῆς της πόλης.

Πρέπει νά λάβουν ἀπό σᾶς (τούς ἐχθρούς)
τό ὀδυνηρό τους κτύπημα.

12Ποιός (μπορεῖ νά) ἀρχίσει νά κάνει καλά
σ᾽ αὐτήν πού κατοικεῖ στίς συμφορές;

(Κανείς)

Γιατί τά κακά κατέβηκαν ἀπό τόν Κύριο
στίς πύλες τῆς Ἰερουσαλήμ,

13 μάλιστα ἕνας κρότος ἀπό ἅρματα καί ἱππεῖς.

Λάχις, ἦσουν ἀρχηγός ἁμαρτίας
γιά τήν θυγατέρα Σιών·

γιατί σέ σένα βρέθηκαν
οἱ παραβάσεις τοῦ Ἰσραήλ.

14 Γι᾽ αὐτό θά στείλεις αἰχμαλώτους μακρυά,

μέχρι τήν κληρονομία Γέθ,

μέχρι τούς μάταιους οἴκους·

ἀποδείχτηκαν ματαιότης
γιά τούς βασιλιάδες τοῦ Ἰσραήλ.

15 Μέχρι αὐτοί νά φέρουν τούς κληρονόμους,

κάτοικοι τῆς Λάχις,

ἡ κυριαρχία (τοῦ ἐχθροῦ) θά φθάσει μέχρι τήν Ὀδολλάμ,

μέχρι τήν δόξα τῆς θυγατέρας τοῦ Ἰσραήλ

(δηλ. τήν Ἱερουσαλήμ). [β]

16 Ξύρισε καί κούρεψε (τό κεφάλι σου)

γιά τά ἀγαπητά σου παιδιά.

Κάνε μεγαλύτερη τήν φαλάκρα σου σάν τόν γυπαετό,

γιατί θά ἐξαφανιστοῦν ἀπό σένα.

α. Στό Ἑβραϊκό ὁ στίχος ἔχει:

«Γιά τά ἑξῆς θέλω νά θρηνήσω,

θέλω ξυπόλυτος καί γυμνός νά βαδίσω,

θέλω σάν τά τσακάλια σέ θρῆνο ν᾽ ἀναλυθῶ

καί σέ κοπετό σάν τίς στρουθοκάμηλους».

β. Οἱ στίχ. 10-15 κατά διόρθωση ἀπό τό Ἑβρ.:

10 «Οἱ ἐν Γιλώ μή χαίρετε

πικρῶς κλαύσατε.

Οἱ ἐν Βαιθήλ μέχρι τῆς Ἀφρά

εἰς τό χῶμα κυλισθῆτε

11 Τήν σάλπιγγα (τοῦ συναγερμοῦ) σημαίνουν εἰς σᾶς

κάτοικοι τῆς Σαφείρ.

Ἐκ τῆς πόλεώς των δέν ἐξέρχονται

οἱ κάτοικοι τῆς Σαανάν.

Ἐκ θεμελίων θά ἐξαφανισθῇ ἡ Βαιθ-Ἔζελ

ἀπό τόν τόπον, ὅπου εὑρίσκεται.

12 Πῶς δύνανται νά ἐλπίζουν εἰς ἀγαθά

οἱ κάτοικοι τῆς Μαρώμ,

ἀφοῦ τό κακόν ἐκ τοῦ Γιαχβέ

κατέβη εἰς τάς πύλας τῆς Ἰερουσαλήμ;

13 Ζεύξατε τά ἅρματα εἰς τούς ἵππους,

κάτοικοι τῆς Λάχης.

Ἡ ἀρχή τῆς ἁμαρτίας

ἦτο αὔτη διά τήν Σιών.

Ἐν σοί συνεσωρεύθησαν

αἱ ἁμαρτίαι τοῦ Ἰσραήλ.

14 Εἰς σέ θά δώσουν τό διαζύγιον,

Μωρέσεθ-Γάδ.

Ἡ Βαιθ-Ἀκζίβ θά διαψεύσῃ τάς ἐλπίδας

τοῦ βασιλέως τοῦ Ἰσραήλ.

15 Ἀκόμη μιά φορά ὁ κατακτητής θά ἐπέλθῃ ἐναντίον σας,
κάτοικοι τῆς Μαρεσά.

Αἰωνίως κατεστραμμένη θά παραμείνῃ ἡ Ἀδδουλλάμ

τό στόλισμα τοῦ Ἰσραήλ.

Διαμάχη μέ τούς ἄρχοντες (2,1-11)

Ἡ περικοπή εἶναι μία διαμάχη τοῦ προφήτη Μιχαία μέ τούς ἄρχοντες. Τούς ἐλέγχει γιά τίς ἁρπαγές τους, τίς ἀδικίες καί τίς πλεονεξίες τους. Τήν νύκτα στά κρεβάτια τους οἱ ἄρχοντες σχεδιάζουν τίς ἀδικίες τους καί τήν ἄλλη μέρα θέτουν σέ ἐφαρμογή τά σχέδια τῆς νύκτας (στίχ. 1), «γιατί ἔχουν τήν δύναμη στά χέρια τους», λέει τό Ἑβραϊκό κείμενο. Ποιά εἶναι τά σχέδια τῶν ἀρχόντων τήν νύκτα λέγονται στόν στίχ. 2, ὁ ὁποῖος εἶναι σαφέστερος στό Ἑβραϊκό κείμενο. Ὁ Προφήτης εἶναι βέβαιος γιά τήν τιμωρία τους (στίχ. 3), γι᾽ αὐτό συνθέτει γι᾽ αὐτούς ἕνα θρηνῶδες τραγούδι πού θά ποῦν τήν ἡμέρα τῆς καταστροφῆς (στίχ. 4). Ἀγανακτισμένος τέλος ὁ Προφήτης μέ τούς ἄρχοντες καί ταραγμένος μέ αὐτούς, γιατί θυμήθηκε ὅλες τίς ἀδικίες τους πρός τόν πτωχό λαό (στίχ. 8), τούς διώχνει ἀπό μπροστά του μέ ὀργή λέγοντας: «Μπρός, φύγετε, γιατί ἐδῶ δέν εἶναι τόπος ἡσυχίας σας» (στίχ. 10α)! Ἀπό τήν ἔκφραση «τόπος ἡσυχίας» φαίνεται ὅτι ὁ διάλογος καί ἡ διαμάχη μέ τούς ἄρχοντες ἔγινε στήν οἰκία τοῦ Προφήτη.

Κείμενο Ο´

  2,1 Ἐγένοντο λογιζόμενοι κόπους καὶ ἐργαζόμενοι κα­κὰ ἐν ταῖς κοίταις αὐτῶν καὶ ἅμα τῇ ἡμέρᾳ συνετέλουν αὐτά, διότι οὐκ ᾖραν πρὸς τὸν Θεὸν χεῖ­ρας αὐτῶν. 2 Kαὶ ἐπεθύμουν ἀγροὺς καὶ διήρπαζον ὀρφανοὺς καὶ οἴκους κατεδυνάστευον καὶ διήρπαζον ἄνδρα καὶ τὸν οἶκον αὐτοῦ, ἄνδρα καὶ τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ. 3 Διὰ τοῦτο τάδε λέγει Κύριος· ἰδοὺ ἐγὼ λογίζομαι ἐπὶ τὴν φυλὴν ταύτην κακά, ἐξ ὧν οὐ μὴ ἄρητε τοὺς τραχήλους ὑμῶν καὶ οὐ μὴ πορευθῆτε ὀρθοὶ ἐξαίφνης, ὅτι καιρὸς πονηρός ἐστιν. 4 Ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐ­κείνῃ ληφθήσεται ἐφ᾿ ὑμᾶς παραβολή, καὶ θρηνηθήσεται θρῆνος ἐν μέλει λέ­γων· ταλαιπωρίᾳ ἐ­ταλαιπωρήσαμεν· μερὶς λαοῦ μου κατεμετρήθη ἐν σχοινίῳ, καὶ οὐκ ἦν ὁ κωλύων αὐτὸν τοῦ ἀποστρέψαι· οἱ ἀ­γροὶ ὑμῶν διεμερίσθησαν. 5 Διὰ τοῦτο οὐκ ἔ­σται σοι βάλλων σχοινίον ἐν κλήρῳ ἐν ἐκκλησίᾳ Κυρίου. 6 Mὴ κλαίετε δάκρυσι, μηδὲ δακρυέτωσαν ἐπὶ τούτοις· οὐδὲ γὰρ ἀπώσεται ὀνείδη. 7 Ὁ λέγων· οἶκος Ἰακὼβ παρώργισε πνεῦμα Κυρίου· οὐ ταῦτα τὰ ἐπιτηδεύματα αὐτοῦ ἐστιν; Οὐχ οἱ λόγοι αὐτοῦ εἰσι καλοὶ μετ᾿ αὐτοῦ καὶ ὀρθοὶ πεπόρευνται; 8 Καὶ ἔμπροσθεν ὁ λαός μου εἰς ἔχθραν ἀντέστη· κατέναντι τῆς εἰρήνης αὐτοῦ τὴν δορὰν αὐτοῦ ἐξέδειραν τοῦ ἀφελέσθαι ἐλπίδα συντριμμὸν πολέμου. 9 Διὰ τοῦτο ἡγούμενοι λαοῦ μου ἀ­ποῤῥιφήσονται ἐκ τῶν οἰκιῶν τρυφῆς αὐ­τῶν, διὰ τὰ πονηρὰ ἐπιτηδεύματα αὐ­τῶν ἐξώσθησαν· ἐγ­γίσατε ὄρεσιν αἰωνίοις. 10 Ἀνάστηθι καὶ πορεύου, ὅτι οὐκ ἔστι σοι αὕτη ἀνάπαυσις ἕνεκεν ἀκαθαρσίας. διεφθάρητε φθορᾷ, 11 κατεδιώχθητε οὐ­δενὸς διώκοντος· πνεῦμα ἔστησε ψεῦ­δος, ἐστάλαξέ σοι εἰς οἶνον καὶ μέθυσμα. Kαὶ ἔσται ἐκ τῆς σταγόνος τοῦ λαοῦ τούτου.

Μετάφραση

2,1 Σχεδιάζουν καταπιέσεις

καί σκέπτονται τήν κακία
στά κρεβάτια τους,

καί ὅταν ἔρχεται ἡ ἡμέρα
τήν ἐκτελοῦν,

γιατί δέν σηκώνουν
τά χέρια τους πρός τόν Θεό. [α]

2 Ἄν ἐπιθυμοῦν χωράφια,
ληστεύουν ὀρφανούς

καί καταδυναστεύουν τούς οἴκους,

διαρπάζουν τόν ἄνθρωπο
καί τά ὑπάρχοντά του,

τόν οἰκοδεσπότη
καί τήν κληρονομία του. [β]

3 Γι᾽ αὐτό, τά ἑξῆς λέγει ὁ Κύριος:

Νά, ἐγώ σχεδιάζω κακά
ἐναντίον τῆς γενεᾶς αὐτῆς,

ἀπό τά ὁποῖα δέν θά μπορέσετε
νά βγάλετε τούς τραχήλους σας,

οὔτε νά βαδίσετε γρήγορα ὄρθιοι,

γιατί χρόνια δυστυχίας θά εἶναι.

4 Ἐκείνη τήν ἡμέρα ἕνα τραγούδι θά λέγεται γιά σᾶς

καί ἕνας θρῆνος θά θρηνῆται,
ὁ ἑξῆς: Καταστραφήκαμε!

Ἡ κληρονομιά τοῦ λαοῦ μου
καταμετρεῖται μέ τό σχοινί·

δέν μποροῦσε κανείς
νά τόν ἐμποδίσει (τόν ἐχθρό)

καί νά τόν ἀποτρέψει (ἀπό τό κακό αὐτό).

Τά χωράφια μας μοιράστηκαν. [γ]

(Οἱ ἄρχοντες στόν προφήτη)

5 (Ἐπειδή λέγεις αὐτά) γιά σένα δέν θά ὑπάρξει κανένας

νά βάλει τό μέτρο στόν κλῆρο,

στήν κληρονομιά τοῦ Κυρίου·

6 Μήν κηρύττεις κλαίγοντας
οὔτε νά θρηνεῖς γι᾽ αὐτά·

δέν πρόκειται νά μᾶς ἔρθουν
(αὐτά) τά κακά· [δ]

7 ἐσύ πού λέγεις,

«Ἐξοργισμένο εἶναι τό πνεῦμα τοῦ Κυρίου
στόν οἶκο τοῦ Ἰακώβ».

Μήπως αὐτές εἶναι οἱ πράξεις Του;

Δέν εἶναι οἱ ὑποσχέσεις Του
σ᾽ αὐτόν (τόν οἶκο Ἰακώβ) καλές

καί ἐκτελέστηκαν καλά (μέχρι τώρα);

(Ὁ προφήτης στούς ἄρχοντες)

8 Ἀλλά ἐσεῖς μπροστά στόν λαό μου
σάν ἐχθροί σταθήκατε·

πολεμοῦντες τήν ἡσυχία του,
ἁρπάζετε τό ροῦχο του,

ὥστε νά τοῦ ἀφαιρεθεῖ κάθε ἐλπίδα·

καταστροφή σάν τήν τοῦ πολέμου!

9 Γι᾽ αὐτό οἱ ἄρχοντες τοῦ λαοῦ μου

θά διωχθοῦν ἀπό τά σπίτια τῆς χαρᾶς τους·

γιά τά πονηρά τους ἔργα θά διωχθοῦν.

Πλησιάστε τά αἰώνια βουνά
(τῆς δικαιοσύνης)!

10 Σηκωθεῖτε καί φύγετε,

γιατί ἐδῶ δέν εἶναι τόπος ἡσυχίας σας·

διαφθαρήκατε ἀπό τίς ἁμαρτίες σας. [ε]

11Θά διωχθεῖτε χωρίς κανείς νά σᾶς διώκει·

τό πνεῦμα (σας) περιβάλλεται ἀπό ψέμα·

σᾶς στάλαξαν (τό ψέμα)
γιά κρασί καί δυνατό ποτό.

Καί ἡ ἀπάτη θά προέρχεται
ἀπό τόν λαό αὐτόν. [ς]

α. «Γιατί ἔχουν τήν δύναμη στά χέρια τους», λέει τό Ἑβρ.

β. Κατά τό Ἑβρ. ὁ στίχ. λέει: «Ἀν ἐπιθυμοῦν χωράφια, τά ἁρπάζουν· ἄν (ἐπιθυμοῦν) σπίτια τά παίρνουν καί καταδυναστεύουν τόν ἄνθρωπο καί τά ὑπάρχοντά του, τόν οἰκοδεσπότη καί τά κτήματά του».

γ. Κατά τό διορθωμένο Ἑβρ. ὁ στίχ. διαβάζεται: «Ἐκείνη τήν ἡμέρα ἕνα τραγούδι γιά σᾶς καί ἕνα θρῆνο θά ποῦν, τόν ἑξῆς: Ἡ κληρονομία τοῦ λαοῦ μου καταμετρεῖται μέ τό σχοινί, κανένας δέν ὑπάρχει πού νά μπορεῖ νά ἀποδώσει (κάτι σ᾽ αὐτόν). Σ᾽ αὐτούς πού μᾶς αἰχμαλώτισαν μοιράζονται τά χωράφια. Τελείως καταστραφήκαμε!».

δ. Διορθούμενος ὁ στίχ. στό Ἑβρ. διαβάζεται: «Μήν προφητεύεις, φωνάζουν, μήν προφητεύεις τέτοια πράγματα. Δέν θά μᾶς καταλάβει ἡ αἰσχύνη».

ε. Ἡ περικοπή τῶν στίχ. 8-10 κατά τό διορθωμένο Ἑβρ. κείμενο λέει: «8Σεῖς ὅμως ἐναντίον τοῦ λαοῦ μου σάν ἐχθροί ἐξεγείρεστε. Ἀπό φιλήσυχους ἀνθρώπους ἁρπάζετε τόν μανδύα καί ἀπό τούς βαδίζοντας ἀμέριμνα ἀφαιρεῖτε τό ἱμάτιο. 9Τίς γυναῖκες τοῦ λαοῦ μου ἐκδιώκετε ἀπό τά εὐτυχισμένα σπίτια τους καί ἀπό τά παιδιά ἁρπάζετε ἀπό τά χαρούμενα δωμάτιά τους. 10βΓιά τά μηδαμινά πράγματα λαμβάνετε ἀνίερα ἐνέχυρα. 10αΜπρός, φύγετε, γιατί ἐδῶ δέν εἶναι ὁ τόπος τῆς ἡσυχίας»!

ς. Ὁ στίχ. εἶναι ἀκατανόητος κατά τούς Ο´, διορθούμενος ὅμως ἐλαφρά στό Ἑβρ. ἀποδίδει σπουδαῖο νόημα διαβαζόμενος ὡς ἑξῆς: «Ἐάν ἐγώ ἐπεδίωκα μάταια καί ἀπατηλά καί προφήτευα ψέματα ἀπό μέθη καί κραιπάλη, τότε θά ἤμουν προφήτης τοῦ λαοῦ αὐτοῦ»!

Σωτηρία ἀπό τήν πολιορκία (2,12-13)

Ἡ περικοπή ἀναφέρεται στήν πολιορκία τῆς Ἱερουσαλήμ ἀπό τόν Ἀσσύριο βασιλιά Σενναχηρίμ τό 701 π.Χ., ὁπότε ὁ ταραγμένος λαός πού βρισκόταν στήν ὕπαιθρο, σάν τά φοβισμένα πρόβατα, κατέφυγε σέ μιά τειχισμένη πόλη (τό 4,8 τήν λέει «πύργο») γιά νά σωθεῖ. Αὐτή τήν πόλη τήν ἔκανε ὁ Θεός «κοίτη», στάνη, ὅπου συγκέντρωσε τά πρόβατά του, τόν Ἰσραήλ, γιά νά τά σώσει (στίχ. 12). Καί ὅπως στά κλεισμένα στήν μάνδρα πρόβατα τό ἐπί κεφαλῆς αὐτῶν, ὁ κριός, σπάει μέ τά κέρατά του τήν πρόχειρη πόρτα τῆς μάνδρας καί βγαίνει τό ποίμνιο στούς ἀγρούς, ἔτσι καί ὁ Θεός θά λύσει τήν πολιορκία τῆς πόλης, γιά νά ἐλευθερωθεῖ ὁ πολιορκημένος λαός Του (στίχ. 13).

Κείμενο Ο´

  2,12 Συναγόμενος συναχθήσεται Ἰα­κὼβ σὺν πᾶσιν· ἐκδεχόμενος ἐκδέξομαι τοὺς καταλοίπους τοῦ Ἰσραήλ, ἐπὶ τὸ αὐτὸ θήσομαι τὴν ἀποστροφὴν αὐτοῦ· ὡς πρόβατα ἐν θλίψει, ὡς ποίμνιον ἐν μέσῳ κοίτης αὐτῶν ἐξαλοῦν- ται ἐξ ἀνθρώπων· 13 διά τῆς διακοπῆς πρὸ προσώπου αὐ­τῶν διέκοψαν καὶ διῆλθον πύλην καὶ ἐξῆλθον δι᾿ αὐτῆς, καὶ ἐξῆλθεν ὁ βασιλεὺς αὐτῶν πρὸ προσώπου αὐτῶν, ὁ δὲ Κύριος ἡγήσεται αὐτῶν.

Μετάφραση

2,12 Θά συναθροιστεῖ ὁλόκληρος ὁ Ἰακώβ·

θά μαζέψω τό ὑπόλοιπο τοῦ Ἰσραήλ·

θά κάνω ὥστε νά συνενωθοῦν,

ὅπως τά πρόβατα στήν ταραχή τους,

ὅπως ἕνα ποίμνιο μέσα στήν στάνη του.

Θά ὁρμήσουν διά μέσου τῶν ἐχθρῶν τους·

13 μέ τήν διάνοιξη πού θά γίνει μπροστά τους.

Θά διαρρήξουν καί θά διαβοῦν τήν πύλη.

Θά τήν περάσουν καί μπροστά τους
θά πηγαίνει ὁ Βασιλιάς τους.

Ὁ Κύριος θά βαδίζει ἐπί κεφαλῆς τους. 

(Συνεχίζεται)