ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΘΩΜΑ

Στήν προηγούμενή μας ἐκπομπή εἴπαμε γιά τήν ἐμφάνιση τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ στούς δύο μαθητές στήν πορεία τους πρός Ἐμμαούς, οἱ ὁποῖοι ξαναγύρισαν πάλι στά Ἰεροσόλυμα γιά νά ἀναγγείλλουν στούς δώδεκα μαθητές τήν χαρά τους. Ἀλλά τούς πρόλαβαν ἐκεῖνοι γιά νά τούς ποῦν τήν δική τους χαρά, ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἐμφανίστηκε στόν Πέτρο καί ἄρα «ἠγέρθη ὁ Κύριος ὄντως». Οἱ μαθητές ὅμως δέν πίστευσαν τήν χαρά τῶν δύο ὁδοιπόρων πρός Ἐμμαούς, ὥστε αὐτοί ἀναγκάστηκαν νά λέγουν καί πάλι νά λέγουν λεπτομερῶς ὅλα τά συμβάντα καί τό διάλογο πού εἶχαν μέ τόν Χριστό κατά τήν πορεία στό χωριό τους. Αὐτό  σημαίνει τό «καί αὐτοί ἐξηγοῦντο τά ἐν τῇ ὁδῷ», πού λέγει ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς (24,35). Αὐτά λέγαμε διά πολλῶν στήν προηγούμενή μας ἐκπομπή.

1. Συνεχίζουμε σήμερα καί λέγουμε ὅτι δέν ἔπρεπε αὐτή ἡ ἡμέρα νά κλείσει μέ τέτοιες ἀμφίβολες συζητήσεις, ἀλλά μέ μία γενική βεβαιότητα γιά τήν ἀνάσταση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Γι᾿ αὐτό μᾶς λέγει ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς παρακάτω. Διαβάζω τό κείμενο σέ μετάφραση: «Ἐνῶ ἔλεγαν αὐτά, ὁ Ἰησοῦς στάθηκε ἀνάμεσά τους καί τούς λέγει: “Εἰρήνη σέ σᾶς”! Αὐτοί δέ ἀπό τήν ταραχή τους καί τό φόβο τους νόμιζαν ὅτι ἔβλεπαν φάντασμα. Καί ἐκεῖνος τούς εἶπε: “Γιατί εἶστε ταραγμένοι καί γιατί γεννιοῦνται ἀμφιβολίες στήν καρδιά σας; Κοιτᾶξτε τά χέρια μου καί τά πόδια μου γιά νά βεβαιωθεῖτε ὅτι εἶμαι ἐγώ ὁ ἴδιος. Ψηλαφίσατέ με καί δεῖτε· ἕνα φάντασμα δέν ἔχει σάρκα καί ὀστᾶ, ὅπως βλέπετε ὅτι ἔχω ἐγώ”. Καί λέγοντας αὐτά τούς ἔδειξε τά χέρια του καί τά πόδια του. Ἐπειδή δέ αὐτοί ἀπό τήν χαρά τους καί τήν ἔκπληξή τους δέν πίστευαν στά μάτια τους, τούς ρώτησε ὁ Ἰησοῦς: “Ἔχετε τίποτε φαγώσιμο;” Καί αὐτοί τοῦ ἔδωσαν ἕνα κομμάτι ψητό ψάρι καί ἕνα κομμάτι κυρήθρα μέ μέλι. Τά πῆρε καί τά ἔφαγε μπροστά τους» (Λουκ. 24,36-43). Ἀπό τήν περικοπή αὐτή φαίνεται τό βέβαιο τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Οἱ ἀμφιβολίες τῶν μαθητῶν διαλύθηκαν. Ἀφοῦ ὁ Ἰησοῦς τούς ἔδειξε τά χέρια του καί τά πόδια του καί τούς εἶπε νά τόν ψηλαφίσουν βεβαιώθηκαν ἀπ᾿ αὐτό γιά τήν ἀνάστασή του. Ὁ Διδάσκαλός τους ἔχει τό ἴδιο ἀπαράλλακτο σῶμα πού εἶχε καί πρίν ἀπό τήν ἀνάστασή του.

Καί ἀφοῦ οἱ μαθητές βεβαιώθηκαν γιά τόν ἀναστάντα Διδάσκαλό τους, τώρα Αὐτός, ὅπως μᾶς τό ἀναφέρει ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης, τούς ὁμιλεῖ γιά τήν ἀποστολή τους καί τό ἔργο τους. Τούς λέγει: «“Καθώς ἔστειλε ἐμένα ὁ Πατέρας μου καί ἐγώ στέλλω ἐσᾶς”. Καί ὅταν εἶπε αὐτό φύσησε στό πρόσωπο καί τούς λέγει· “Λάβετε Πνεῦμα Ἅγιο· ὅποιων συγχωρήσετε τίς ἁμαρτίες θά τούς εἶναι συγχωρημένες· καί ὅποιων δέν τίς συγχωρήσετε θά μείνουν ἀσυγχώρητες» (20,21-23). Ἡ ἔκφραση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ πρός τούς Ἀποστόλους «δεσμεῖν» καί «λύειν» εἶναι συμβολική. Οἱ Ραββῖνοι «ἔδεναν» ὅταν ἀπαγόρευαν κάτι καί «ἔλυναν» ὅταν τό ἐπέτρεπαν.Ὅταν οἱ Ἀπόστολοι, πού ἀποτελοῦν τήν Ἐκκλησία, θά δέσουν ἤ θά λύσουν στήν γῆ κάτι, αὐτό θά εἶναι δεμένο ἤ λυμένο στόν οὐρανό. Στίς ἀραβικές χῶρες γυρνοῦν στούς δρόμους ἄνθρωποι μέ ἕνα ζευγάρι μεγάλα κλειδιά δεμένα σ᾿ ἕνα σπάγγο καί κρεμασμένα στόν ὦμο τους! Ἡ εἰκόνα αὐτή μαρτυρεῖται καί στόν προφήτη Ἠσαΐα: «Καί δώσω αὐτῷ τήν κλεῖδα οἴκου Δαυΐδ ἐπί τῷ ὤμῳ αὐτοῦ (τοῦ Ἐλιακίμ, ὡς ἀρχιτρικλίνου τοῦ βασιλικοῦ οἴκου) καί ἀνοίξει καί οὐκ ἔσται ὁ ἀποκλείων καί κλείσει καί οὐκ ἔσται ὁ ἀνοίγων» (22,22). Ἡ παλαιά ὑπόσχεση τοῦ Χριστοῦ πού δόθηκε στούς Ἀποστόλους γιά μελλοντική κυβέρνηση τῆς Ἐκκλησίας (βλ. Ματθ. 16,16-19) τηρήθηκε ἐδῶ κατά τήν ἐμφάνισή του μετά τήν ἀνάσταση.

2. Σ᾿ αὐτή ὅμως τήν φανέρωση τοῦ ἀναστάντος Ἰησοῦ Χριστοῦ στούς μαθητές του δέν ἦταν παρών ὁ Θωμᾶς. Ἡ ἀπουσία του αὐτή μπορεῖ νά ἑρμηνευθεῖ ἀπό τό δύσπιστο τοῦ χαρακτῆρος του, γιατί δέν ἤθελε νά πιστεύσει στίς διαβεβαιώσεις τῆς Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς καί τοῦ Πέτρου γιά τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Καί ὅταν λίγο μετά βρέθηκε μέ τούς Ἀποστόλους καί αὐτοί τόν βεβαίωναν «ἑωράκαμεν τόν Κύριον», αὐτός τό εἶπε καθαρά: «Ἐάν δέν δῶ στά χέρια του τό σημάδι ἀπό τά καρφιά καί δέν βάλω τό χέρι μου στήν πλευρά του, δέν θά πιστεύσω» (Ἰωάν. 20, 25). Αὐτός εἶναι ὁ Θωμᾶς: Δέν ἀρκεῖτο στά λόγια καί στίς διαβεβαιώσεις τῶν ἄλλων, ἀλλά ἤθελε νά ἔχει προσωπική πληροφορία καί ἐμπειρία  γιά νά πεισθεῖ καί νά πιστεύσει. Ἤθελε νά δεῖ, νά ἀγγίξει καί νά ψηλαφίσει.

Ὁ Θωμᾶς παρέμεινε ἀμετάπιστος γιά ὀκτώ ἡμέρες καί κανένας ἀπό τούς Ἀποστόλους  δέν μπόρεσε νά τόν πείσει γιά νά πιστεύσει τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Ἀλλά διαβάζω πάλι τό ἱερό κείμενο σέ μετάφραση: «Ὕστερα ἀπό ὀκτώ μέρες ἦσαν πάλι μέσα στό σπίτι οἱ μαθητές καί ὁ Θωμᾶς μαζί τους. Ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς, ἐνῶ οἱ πόρτες ἦταν κλειστές, στάθηκε στό μέσον καί εἶπε· “Εἰρήνη σέ σᾶς”. Ἔπειτα λέγει στό Θωμᾶ· “Φέρε τόν δάκτυλό σου ἐδῶ καί κοίταξε τά χέρια μου καί φέρε τό χέρι σου καί βάλε το στήν πλευρά μου καί μή γίνεσαι ἄπιστος, ἀλλά πιστός”. Καί ὁ Θωμᾶς τοῦ ἀποκρίθηκε· “Ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου”. Ὁ Ἰησοῦς τοῦ λέγει· “Πίστεψες, ἐπειδή μέ εἶδες. Μακάριοι εἶναι ἐκεῖνοι πού δέν μέ εἶδαν καί ὅμως πίστεψαν”» (Ἰωάν. 20, 26-29). Ἀπό τό κείμενο δέν φαίνεται ὅτι ὁ Θωμᾶς ψηλάφισε τόν Χριστό. Μόνο ἀπό αὐτό πού εἶδε καί ἄκουσε γκρεμίστηκε μέσα του ἡ ἀμφιβολία καί διακήρυξε τήν πίστη του στόν Χριστό ὡς ἀναστάντα καί εἶπε: «Ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου»!

3. Οἱ ἐμφανίσεις τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ, πού εἴδαμε στίς προηγούμενες ἐκπομπές μας, ἀγαπητοί μου ἀκροατές,  συνέβησαν ὅλες στήν Ἰερουσαλήμ καί τά περίχωρά της, δηλαδή, στήν Ἰουδαία. Ὑπάρχουν ὅμως καί ἄλλες ἐμφανίσεις πού συνέβησαν λίγο μετά στήν Γαλιλαία. Οἱ ἄγγελοι πού ἐμφανίστηκαν στόν τάφο εἶπαν στίς μυροφόρες γυναῖκες νά ποῦν στούς μαθητές τοῦ Χριστοῦ καί στόν Πέτρο νά πᾶνε στήν Γαλιλαία, ὅπου θά τόν ἔβλεπαν ἀναστημένο. Αὐτό τό λέγουν οἱ εὐαγγελιστές Ματθαῖος καί Μᾶρκος, πού προσέχουν αὐτή τήν ἐντολή καί ἐπιμένουν στίς ἐμφανίσεις τοῦ Χριστοῦ στήν Γαλιλαία, ἐκτός βέβαια ἀπό τήν περικοπή τοῦ Μάρκ. 16,9-20, πού ἀπό τούς ἑρμηνευτές θεωρεῖται προσθήκη. Ἡ προτίμηση ὅμως αὐτή τῶν δύο συνοπτικῶν Εὐαγγελιστῶν, τοῦ Ματθαίου καί τοῦ Μάρκου, δέν ἀποκλείει τήν ἄλλη παράδοση τῆς ἐμφάνισης τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ στήν Ἰουδαία, πού τονίζει ὁ Λουκᾶς, ἀλλά καί ὁ Ἰωάννης. Χρειάζεται συγκριτική μελέτη ὅλων τῶν Εὐαγγελίων, γιά νά βροῦμε τήν ἀλήθεια. Γιά παράδειγμα: Ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς σάν νά παρουσιάζει τίς ἐμφανίσεις τοῦ ἀναστάντος Κυρίου ὅτι συνέβησαν τήν ἴδια ἡμέρα τῆς Κυριακῆς καί ἀμέσως μετά ὁμιλεῖ γιά τήν ἀνάληψη τοῦ Χριστοῦ, σάν καί αὐτή νά συνέβηκε τήν  ἡμέρα τῆς ἀναστάσεώς Του. Αὐτό ὅμως δέν εἶναι σωστό, ἀφοῦ καί ὁ ἴδιος ὁ Εὐαγγελιστής λέγει στήν ἀρχή τοῦ ἄλλου βιβλίου του «Πράξεις τῶν Ἀποστόλων» ὅτι ὁ Ἰησοῦς μετά τήν ἀνάστασή του παρέμεινε  στήν γῆ γιά σαράντα ἡμέρες καί ἐμφανιζόταν στούς μαθητές του μιλῶντας σ᾿ αὐτούς γιά τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ (βλ. Πράξ. 1,3).

Ἔχουμε λοιπόν στήν Καινή Διαθήκη δύο παραδόσεις γιά τίς ἐμφανίσεις τοῦ ἀναστάντος Κυρίου: Μία περί τῶν ἐμφανίσεών του στήν Ἰουδαία καί μία ἄλλη περί τῶν ἐμφανίσεών του στήν Γαλιλαία. Ἀφοῦ μιλήσαμε γιά τίς ἐμφανίσεις του στήν Ἰουδαία, θά μιλήσουμε ἀπό τήν ἄλλη ἐμπομπή γιά τίς ἐμφανίσεις του στήν Γαλιλαία.

Σᾶς εὐχαριστῶ πού μέ ἀκούσατε.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

 (Ραδιοφωνική Ἐκπομπή τήν 20η Μαΐου 2008)