Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΜΙΧΑΙΑΣ 3

(συνέχεια ἀπό τό προηγούμενο) 

 

Κατά τῶν ἀδίκων κριτῶν (3,1-4)

Στήν περικοπή αὐτή ὁ προφήτης Μιχαίας ἐπιτίθεται κατά τῶν κριτῶν τοῦ Ἰουδαϊκοῦ κράτους. Αὐτοί ἔπρεπε νά «γνωρίζουν» (στίχ. 1) καί νά ἐφαρμόζουν τό δίκαιο, δίδοντας τό καλό παράδειγμα πρός μίμηση. Ἀντίθετα ὅμως οἱ κριτές τοῦ ἔθνους διέπρατταν φοβερές ἀδικίες κατά τῶν πτωχῶν καί τῶν ἀδυνάτων (στίχ. 2), ὥστε νά λέγει ὁ προφήτης γι᾽ αὐτούς αὐτά τά φοβερά, ὅτι «γδέρνουν» τόν λαό, ὅτι τρῶνε τίς σάρκες του καί ὅτι τοῦ σπᾶνε τά κόκκαλά του (στίχ. 3)!... Περί τιμωρίας τῶν ἀδίκων καί σκληρῶν αὐτῶν ἀρχόντων ὁ προφήτης λέγει γενικά ὅτι θά τούς ἔλθει θλίψη καί αὐτοί θά κραυγάζουν γιά βοήθεια, ἀλλά ὁ Θεός θά ἀποστρέφει τό πρόσωπό Του ἀπ᾽ αὐτούς (στίχ. 4).

Κείμενο Ο´

3,1 Kαὶ ἐρεῖ· ἀ­κούσατε δὴ ταῦτα, αἱ ἀρχαὶ οἴκου Ἰα­κὼβ καὶ οἱ κατάλοιποι οἴκου Ἰσ­ραήλ. Oὐχ ὑμῖν ἐστι τοῦ γνῶναι τὸ κρίμα; 2 Mισοῦντες τὰ κα­λὰ καὶ ζητοῦντες τὰ πονηρά, ἁρπάζοντες τὰ δέρματα αὐτῶν ἀπ᾿ αὐτῶν καὶ τὰς σάρκας αὐτῶν ἀπὸ τῶν ὀστέων αὐτῶν. 3 Ὃν τρόπον κατέφαγον τὰς σάρκας τοῦ λαοῦ μου καὶ τὰ δέρματα αὐτῶν ἀπ᾿ αὐτῶν ἐξέδειραν καὶ τὰ ὀστέα αὐτῶν συνέθλασαν καὶ ἐ­μέλισαν ὡς σάρκας εἰς λέβητα καὶ ὡς κρέα εἰς χύτραν, 4 οὕτως κεκράξονται πρὸς τὸν Κύριον, καὶ οὐκ εἰσ­α­κού­σεται αὐ­τῶν. Καὶ ἀποστρέψει τὸ πρόσ­ω­πον αὐτοῦ ἀπ᾿ αὐ­τῶν ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἀνθ᾿ ὧν ἐπονηρεύσαντο ἐν τοῖς ἐπιτηδεύμασιν αὐ­τῶν ἐπ᾿ αὐτούς.

Μετάφραση

3,1 Τότε εἶπε (ὁ Κύριος):

Ἀκοῦστε, λοιπόν, αὐτά οἱ ἀρχηγοί τοῦ οἴκου Ἰακώβ

καί οἱ ὑπόλοιποι ἄρχοντες τοῦ οἴκου Ἰσραήλ·

Δέν εἶναι ἔργο σας νά γνωρίζετε τό δίκαιο;

2 Σεῖς ὅμως μισεῖτε τό καλό καί ἀγαπᾶτε τό κακό!

Ἁρπάζετε τά δέρματα καί τίς σάρκες
ἀκόμα ἀπό τά κόκκαλά τους.

3 Τρώγουν τίς σάρκες τοῦ λαοῦ μου

καί τό δέρμα τους ἀπ᾽ αὐτές ἀποσποῦν

καί τά ὀστᾶ τους σπάζουν καί τά διαμελίζουν
σάν σάρκες γιά τόν λέβητα καί σάν κρέας γιά τήν χύτρα.

4 Γι᾽ αὐτό θά φωνάξουν πρός τόν Κύριο,

δέν θά ἀπαντήσει ὅμως σ᾽ αὐτούς,

ἀλλά θά κρύψει τό πρόσωπό Του ἀπ᾽ αὐτούς σ᾽ ἐκεῖνο τόν καιρό,

γιατί πονηρά ἔργα ἔπραξαν ἐναντίον αὐτῶν (τῶν πτωχῶν).

Κατά τῶν ψευδοπροφητῶν (3,5-8)

Οἱ προφῆτες πού ἐλέγχονται ἐδῶ εἶναι μέλη τῶν προφητικῶν κύκλων, ἀλλά ἑρμήνευαν συμφεροντολογικά, πρός τό συμφέρον τῶν ἀρχόντων καί πρός τό δικό τους συμφέρον (στίχ. 5), τίς διδόμενες σ᾽ αὐτούς τίς νύχτες προφητεῖες (στίχ. 6). Ὡς προφητεύοντες δέ αὐτοί κατά τίς ἐπιθυμίες τῶν ἀρχόντων, εἶχαν ἀποκτήσει ἰσχύ, ἀλλά ὁ προφήτης Μιχαίας, λαμβάνοντας τήν δύναμη ἀπό τό πνεῦμα τοῦ Κυρίου πού εἶχε μέσα του (στίχ. 8α), ἐλέγχει ἀτρόμητα καί αὐτούς τούς ψευδοπροφῆτες (στίχ. 5 ἑξ.) καί ὅλον τό Ἰσραήλ γιά τίς ἀσέβειές του (στίχ. 8β)! Τέλος, ὁ προφήτης ἐξαγγέλλει τήν τιμωρία τῶν ψευδοπροφητῶν. Τιμωρία τους θά εἶναι ὁ ἐξευτελισμός τους: Δέν θά βλέπουν πιά ὁράματα τίς νύχτες (στίχ. 6α), θά σταματήσει σ᾽ αὐτούς ἡ ἔμπνευση τῆς προφητείας (στίχ. 6β), θά χάσουν τήν δόξα τους. «Καταγελασθήσονται» (στίχ. 7α), ἀλλά καί αὐτοί οἱ ἴδιοι θά κατηγοροῦν τόν ἑαυτό τους: «Καταλαλήσουσιν κατ᾽ αὐτῶν» (στίχ. 7β)!

Κείμενο Ο´

3,5 Τάδε λέγει Κύ­ριος ἐπὶ τοὺς προφήτας τοὺς πλα­νῶντας τὸν λαόν μου, τοὺς δάκνοντας ἐν τοῖς ὀδοῦσιν αὐ­τῶν καὶ κηρύσσοντας εἰρήνην ἐπ᾿ αὐτόν, καὶ οὐκ ἐ­δόθη εἰς τὸ στόμα αὐτῶν, ἤγειραν ἐπ᾿ αὐτὸν πόλεμον. 6 Διὰ τοῦτο νὺξ ὑμῖν ἔσται ἐξ ὁράσεως, καὶ σκοτία ἔσται ὑμῖν ἐκ μαντείας, καὶ δύσεται ὁ ἥλιος ἐπὶ τοὺς προφήτας, καὶ συσκοτάσει ἐπ᾿ αὐτοὺς ἡ ἡμέρα. 7 Καὶ καταισχυνθήσονται οἱ ὁρῶντες τὰ ἐνύπνια, καὶ καταγελασθήσονται οἱ μάντεις, καὶ καταλαλήσουσι κατ᾿ αὐ­τῶν πάντες αὐτοί, διότι οὐκ ἔσται ὁ ἐπακούων αὐτῶν. 8 Ἐὰν μὴ ἐγὼ ἐμ­πλήσω ἰσχὺν ἐν πνεύ­ματι Κυρίου καὶ κρίματος καὶ δυ­ναστείας τοῦ ἀ­παγγεῖλαι τῷ Ἰα­κὼβ ἀσεβείας αὐτοῦ καὶ τῷ Ἰσραὴλ ἁ­μαρτίας αὐτοῦ.

Μετάφραση

3,5 Αὐτά λέγει ὁ Κύριος

γιά τούς προφῆτες πού πλανοῦν τόν λαόν μου,

πού κηρύττουν εἰρήνη 

ὅταν ἔχουν κάτι στά δόντια τους νά φᾶνε,

ἀλλά κηρύττουν πόλεμο ἐναντίον ἐκείνου 

πού δέν τούς δίνει κάτι στό στόμα τους.

6 Γι᾽ αὐτό θά ἔρθει σέ σᾶς 

νύκτα χωρίς ὁράματα

καί σκοτάδι χωρίς μαντεία.

Ὁ ἥλιος θά δύσει γιά τούς προφῆτες

καί θά σκοτεινιάσει γι᾽ αὐτούς ἡ ἡμέρα.

7 Θά αἰσχυνθοῦν οἱ ὁραματιστές

καί θά ντροπιαστοῦν οἱ μάντεις.

Αὐτοί οἱ ἴδιοι θά κατηγοροῦν τόν ἑαυτό τους,

γιατί δέν θά ὑπάρχει κανείς νά τούς ἀκούσει.

8 Ἀντίθετα, ἐγώ θά εἶμαι γεμάτος δύναμη

ἀπό τό Πνεῦμα τοῦ Κυρίου 

καί δικαιοσύνη καί θάρρος,

γιά νά ἐξαγγείλω τίς ἀσέβειες τοῦ Ἰακώβ

καί τίς ἁμαρτίες τοῦ Ἰσραήλ.

Ἡ καταστροφή τῆς Ἱερουσαλήμ
καί τοῦ ναοῦ (3,9-12)

Στήν περικοπή αὐτή ὁ προφήτης Μιχαίας φαίνεται ταραγμένος γιά τήν κοινωνική ἀδικία καί τήν καταδυνάστευση τῶν πτωχῶν καί ἀδυνάτων (στίχ. 9), τόσο, ὥστε νά λέγει ὅτι ἡ Σιών εἶναι «κτισμένη μέ αἵματα καί ἡ Ἱερουσαλήμ μέ ἀδικίες» (στίχ. 10). Ὡς ὑπευθύνους ὁ προφήτης γιά τήν κατάσταση αὐτή θεωρεῖ τούς ἄρχοντες, γιατί «κρίνουν μέ δωροδοκίες», τούς ἱερεῖς ἔπειτα, γιατί «ἀποκρίνονται μέ πληρωμή» καί τούς προφῆτες τέλος, γιατί καί αὐτοί «μαντεύονται μέ χρήματα» (στίχ. 11). Γιά τήν κρατοῦσα αὐτή κατάσταση ὁ Προφήτης εἶναι πεπεισμένος ὅτι θά ἔλθει ἡ καταστροφή τοῦ ἔθνους. Ἦταν ἀπαράδεκτο ὅμως τό περί καταστροφῆς αὐτό κήρυγμα τοῦ Προφήτου στούς ἄρχοντες τῶν Ἰουδαίων (πολιτικούς καί θρησκευτικούς ἄρχοντες) καί στόν λαό, γι᾽ αὐτό καί τοῦ ἔλεγαν: «Δέν εἶναι ὁ Θεός ἀνάμεσά μας; Δέν εἶναι δυνατόν λοιπόν νά μᾶς συμβοῦν κακά» (στίχ. 11). Ἀλλά πῶς πίστευαν ὅτι ὁ Θεός εἶναι ἀνάμεσά τους, ἀφοῦ ἔκαναν τόσες ἀδικίες; Ψηλά στούς λόφους τῆς Σιών ἦταν κτισμένος ὁ ναός τοῦ Σολομῶντος· βλέποντας λοιπόν οἱ Ἰουδαῖοι τόν ναό ἦταν βέβαιοι ὅτι ἀνάμεσά τους εἶναι ὁ Θεός καί τούς προστατεύει. Μιά τέτοια ὅμως θρησκευτικότητα, πού δεσμεύει τόν Θεό νά τούς προστατεύει, ἐπειδή τοῦ ἔκτισαν ναό, παρά τίς τόσες ἀδικίες πού κάνουν, ὁ προφήτης Μιχαίας τήν θεωρεῖ ἐπιζήμια καί ἁμαρτωλή, γι᾽ αὐτό καί τήν ἀποκρούει. Δέν κτίζουμε ναούς γιά νά καλύπτουμε τίς ἀδικίες μας καί τίς ἀνηθικότητές μας! Ἐπειδή λοιπόν οἱ Ἰουδαῖοι ἔδιναν μαγική σημασία στόν ναό τοῦ Σολομῶντος, γι᾽ αὐτό ὁ προφήτης Μιχαίας, μαζί μέ τήν καταστροφή τῆς πόλης, προφητεύει καί τοῦ ναοῦ τήν καταστροφή (στίχ. 12)! Πολύ ἀργότερα καί ὁ προφήτης Ἱερεμίας προεφήτευσε τήν καταστροφή τοῦ ἰδίου ναοῦ (βλ. Ἱερ. 7,1-14). Ἡ προφητεία αὐτή τοῦ Ἱερεμία κρίθηκε ὡς βλάσφημη καί γι᾽ αὐτό εἰσήχθη σέ δίκη. Ἀλλά ἀπαλλάχθηκε ἀπό τήν κατηγορία, γιατί ἐπικαλέσθηκαν τήν ἰδία περί καταστροφῆς τοῦ ναοῦ προφητεία τοῦ προφήτη Μιχαία, αὐτήν τῆς ἐδῶ περικοπῆς μας, γιά τήν ὁποία ὅμως δέν τιμωρήθηκε ὁ προφήτης. Βλ. Ἱερ. 33,1-24).

Κείμενο Ο´

3,9 Ἀκούσατε δὴ ταῦτα, οἱ ἡγούμενοι οἴκου Ἰακὼβ καὶ οἱ κατάλοιποι οἴκου Ἰσραήλ, οἱ βδελυσσόμενοι κρίμα καὶ πάντα τὰ ὀρθὰ διαστρέφοντες, 10 οἱ οἰκοδομοῦντες Σιὼν ἐν αἵμασι καὶ Ἱερουσαλὴμ ἐν ἀδικίαις. 11 Οἱ ἡγούμενοι αὐ­τῆς μετὰ δώρων ἔκρινον, καὶ οἱ ἱε­ρεῖς αὐτῆς μετὰ μισθοῦ ἀπεκρίνοντο, καὶ οἱ προφῆται αὐ­τῆς μετὰ ἀργυρίου ἐμαντεύοντο, καὶ ἐπὶ τὸν Κύριον ἐπανεπαύοντο λέγοντες· οὐχὶ ὁ Κύριος ἐν ἡμῖν ἐστιν; Οὐ μὴ ἐπέλθῃ ἐφ᾿ ἡμᾶς κακά. 12 Διὰ τοῦτο δι᾿ ἡμᾶς Σιὼν ὡς ἀγρὸς ἀροτριαθήσεται, καὶ Ἱερουσαλὴμ ὡς ὀ­πωροφυλάκιον ἔσται καὶ τὸ ὄρος τοῦ οἴ­κου εἰς ἄλσος δρυμοῦ.

Μετάφραση

3,9 Ἀκοῦστε λοιπόν αὐτά οἱ ἀρχηγοί τοῦ οἴκου Ἰακώβ

καί οἱ ὑπόλοιποι ἄρχοντες τοῦ οἴκου Ἰσραήλ,

σεῖς πού μισεῖτε τήν δικαιοσύνη καί διαστρέφετε κάθε ὀρθό·

10 σεῖς, πού οἰκοδομεῖτε τήν Σιών μέ αἵματα

καί τήν Ἱερουσαλήμ μέ ἀδικίες.

11 Οἱ ἄρχοντές της κρίνουν μέ δωροδοκίες,

οἱ ἱερεῖς της μέ πληρωμή ἀποκρίνονται

καί οἱ προφῆτες της μέ χρήματα μαντεύονται.

Παρά ταῦτα ἀναπαύονται στόν Κύριο λέγοντες:

«Δέν εἶναι ὁ Κύριος στό μέσον μας;

Δέν εἶναι δυνατόν (λοιπόν) 

νά μᾶς συμβοῦν κακά».

12 Γι᾽ αὐτό ἐξ αἰτίας σας

ἡ Σιών θά ὀργωθεῖ σάν χωράφι

καί ἡ Ἱερουσαλήμ θά γίνει 

σάν ἀποθήκη γιά καρπούς,

τό δέ ὄρος τοῦ ναοῦ (θά μεταβληθεῖ)

σέ δασώδη λόφο.

Ἡ νέα Ἱερουσαλήμ (4,1-5)

Στό τεμάχιο αὐτό ὁ προφήτης Μιχαίας ὁραματίζεται μία νέα Ἱερουσαλήμ, στήν ὁποία θά καταφεύγουν ὅλα τά ἔθνη πού γνώρισαν πιά τόν ἀληθινό Θεό, ὁ Ὁποῖος καί θά ἐξομαλύνει ὅλες τίς διαφορές μεταξύ τῶν λαῶν. Αὐτά θά γίνουν στίς «ἔσχατες ἡμέρες» (στίχ. 1). «Ἔσχατες ἡμέρες» γιά τήν Παλαιά Διαθήκη εἶναι οἱ ἡμέρες τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ Μεσσία. Τότε θά ἔρχονται στό ὄρος τῆς Σιών ὅλα τά ἔθνη καί ὅλοι οἱ λαοί γιά νά ἀκούσουν τήν διδασκαλία τοῦ Κυρίου καί νά συγκαταριθμηθοῦν στήν ποίμνη Του (στίχ. 2). Στήν νέα αὐτή κοινότητα θά ἐπικρατήσει τό δίκαιο τοῦ Κυρίου καί θά καταπαύσουν οἱ πόλεμοι, οἱ δέ ἄνθρωποι θά ἐπιδοθοῦν σέ εἰρηνικά καί ὠφέλιμα ἔργα (στίχ. 3) καί θά ἀπολαμβάνουν τούς καρπούς τῆς γῆς (στίχ. 4). Αὐτό ὅμως τό ἰδανικό δέν θά πραγματοποιηθεῖ ἀμέσως, γιατί οἱ λαοί δέν γνώρισαν ἀκόμη τόν ἀληθινό Θεό (στίχ. 8α), ὅπως ὁ Ἰσραήλ. Αὐτό τό τελευταῖο πού λέγει ἐδῶ ὁ προφήτης εἶναι ἐνάντιο πρός τόν Οἰκουμενισμό, γιατί δέν δύναται νά ὑπάρξει κοινή θρησκευτική ἑνότητα, ἄν δέν ὑπάρξει πρῶτα κοινή πίστη.

Κείμενο Ο´

4,1 Kαὶ ἔσται ἐπ᾿ ἐσχάτων τῶν ἡ­με­ρῶν ἐμφανὲς τὸ ὄρος Κυρίου, ἕτοιμον ἐπὶ τὰς κορυφὰς τῶν ὀρέων, καὶ μετεωρισθήσεται ὑπεράνω τῶν βουνῶν· καὶ σπεύσουσι πρὸς αὐτὸ λαοί, 2 καὶ πορεύσονται ἔ­θνη πολλὰ καὶ ἐροῦ­σι· δεῦτε, ἀνα­βῶμεν εἰς τὸ ὄρος Κυρίου καὶ εἰς τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ Ἰα­κώβ, καὶ δείξουσιν ἡμῖν τὴν ὁδὸν αὐ­τοῦ, καὶ πορευσόμεθα ἐν ταῖς τρίβοις αὐτοῦ· ὅτι ἐκ Σιὼν ἐξελεύσεται νόμος καὶ λόγος Κυρίου ἐξ Ἱερουσαλήμ. 3 Kαὶ κρινεῖ ἀνὰ μέσον λαῶν πολλῶν καὶ ἐξελέγξει ἔθνη ἰσχυρὰ ἕως εἰς μακράν, καὶ κατακόψουσι τὰς ῥομφαίας αὐτῶν εἰς ἄροτρα καὶ τὰ δόρατα αὐ­τῶν εἰς δρέπανα, καὶ οὐκέτι μὴ ἀν­τάρῃ ἔθνος ἐπ᾿ ἔ­θνος ῥομφαίαν, καὶ οὐκέτι μὴ μάθωσι πολεμεῖν. 4 Kαὶ ἀναπαύσεται ἕκαστος ὑποκάτω ἀμπέλου αὐτοῦ καὶ ἕκαστος ὑποκάτω συκῆς αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἔσται ὁ ἐκ­φο­βῶν, διότι τὸ στόμα Κυρίου παντοκράτορος ἐλάλησε ταῦτα. 5 Ὅτι πάντες οἱ λαοὶ πορεύσονται ἕ­καστος τὴν ὁδὸν αὐτοῦ, ἡμεῖς δὲ πορευσόμεθα ἐν ὀνόματι Κυρίου Θεοῦ ἡμῶν εἰς τὸν αἰῶνα καὶ ἐπέκεινα.

Μετάφραση

4,1 Kατά τίς ἔσχατες ἡμέρες, τό ὄρος τοῦ Κυρίου

θά εἶναι θεμελιωμένο στήν κορυφή τῶν ὀρέων

καί ὑψηλό περισσότερο ἀπό ὅλα τά βουνά·

λαοί δέ θά τρέχουν πρός αὐτό,

2 καί θά πορεύονται ἔθνη πολλά λέγοντας:

Ἐμπρός, ἄς ἀνεβοῦμε στό ὄρος τοῦ Κυρίου

καί στόν οἶκο τοῦ Θεοῦ Ἰακώβ,

γιά νά μᾶς διδάξουν τόν δρόμο Tου

καί νά βαδίσουμε κατά τίς ἐντολές Του·

γιατί ἀπό τήν Σιών θά προέλθει διδασκαλία

καί λόγος τοῦ Κυρίου ἀπό τήν Ἱερουσαλήμ.

3 Τότε θά κρίνει μεταξύ λαῶν πολλῶν

καί θά δικάζει μεταξύ ἐθνῶν ἰσχυρῶν, μέχρι μακρυά.

Τότε θά μεταβάλουν τά ξίφη τους σέ ἄροτρα

καί τά δόρατά τους σέ δρέπανα.

Δέν θά ὑψώνει πιά ἔθνος ἐναντίον ἄλλου ἔθνους τό ξίφος

καί δέν θά ἐξασκοῦνται πιά στόν πόλεμο,

4 ἀλλά καθένας θά ἀναπαύεται κάτω ἀπό τό ἀμπέλι του,

καί κάτω ἀπό τήν συκιά του, 

χωρίς νά ὑπάρχει κανένας νά τόν τρομάζει.

(Θά γίνουν αὐτά) γιατί τό στόμα τοῦ παντοκράτορα Κυρίου τά εἶπε.

5 (Στό μέλλον ὅμως θά γίνουν αὐτά),

γιατί (τώρα) ὅλα τά ἔθνη πορεύονται καθένα τό δρόμο του

(δηλαδη, ἀκολουθεῖ τό θρήσκευμά του),

ἐμεῖς ὅμως πορευόμαστε 

στό ὄνομα τοῦ Κυρίου τοῦ Θεοῦ μας

εἰς πάντας τούς αἰῶνας.

Ὁ καλός ποιμένας τοῦ Ἰσραήλ (4,6-7)

Στήν περικοπή 2,12-13 εἴδαμε ὅτι λαός τῆς ὑπαίθρου, γιά νά ξεφύγει τόν κίνδυνο τοῦ ἐχθροῦ, κατέφυγε σέ τειχισμένη πόλη. Εἴπαμε δέ ὅτι τό περιστατικό αὐτό ἀναφέρεται στήν πολιορκία τῆς Ἱερουσαλήμ ἀπό τόν Σενναχηρίμ τό 701 π.Χ. Τό ἐδῶ τεμάχιό μας ἀναφέρεται πάλι στό ἴδιο ἱστορικό περιστατικό μέ τήν ἴδια πάλι ποιμενική εἰκόνα, ὑποθέτει ὅμως λαό τῆς ὑπαίθρου ὁ ὁποῖος δέν πρόλαβε νά καταφύγει στήν πόλη γιά νά ἀσφαλισθεῖ, ὅπως ὁ λαός τῆς ὑπαίθρου τῆς περικοπῆς 2,12-13. Ἀλλά ὁ καλός Θεός, σάν τόν καλό ποιμένα, θά συναθροίσει καί αὐτά τά σκορπισμένα πρόβατα στήν μάνδρα, γιά νά εἶναι καί αὐτά ἀσφαλισμένα (στίχ. 6). Καί ἀκόμη περισσότερο λέγει ὁ Θεός γι᾽ αὐτά τά ἀδύνατα πρόβατα, δηλαδή γι᾽ αὐτόν τόν ταλαίπωρο λαό, θά τόν καταστήσει «ὑπόλοιπο» («ὑπόλειμμα», στίχ. 7α). Εἶναι ἡ περί «ὑπολοίπου» περίφημος διδασκαλία τοῦ Ἡσαΐου, τοῦ ὁποίου ὁ Μιχαίας εἶναι πιστός μαθητής. Ὁ προφήτης Ἡσαΐας συχνά λέγει ὅτι ἀπό τήν μέλλουσα νά ἔλθει καταστροφή θά ξεφύγει ἕνα μικρό ὑπόλοιπο καί ἀπό αὐτό θά ἔλθει ἡ ἀναγέννηση τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, ἡ συγκρότηση τοῦ νέου Ἰσραήλ (Ἡσ. 1,9. 7,3. 10,20-22. 28,5). Αὐτό τό «ὑπόλοιπο» εἶναι ὁ λαός τῆς Ἐκκλησίας τῆς Καινῆς Διαθήκης, πού εἰκονίζεται νοητά μέ τό ὄρος Σιών (4,1). Σ᾽ αὐτόν τόν λαό θά βασιλεύσει αἰώνια ὁ Κύριος (στίχ. 7β).

Κείμενο Ο´

4,6 Ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, λέγει Κύριος, συνάξω τὴν συντετριμμένην καὶ τὴν ἐξωσμένην εἰσ­δέξομαι καὶ οὓς ἀ­πωσάμην· 7 καὶ θήσομαι τὴν συντετριμμένην εἰς ὑπόλειμμα καὶ τὴν ἀπωσμένην εἰς ἔ­θνος δυνατόν, καὶ βασιλεύσει Κύριος ἐπ᾿ αὐτοὺς ἐν ὄρει Σιὼν ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕως εἰς τὸν αἰῶνα.

Μετάφραση

4,6 Ἐκείνη τήν ἡμέρα, λέγει ὁ Κύριος,

θά συνάξω τά κτυπημένα (πρόβατα)

καί θά συναθροίσω τά ἀπομακρυσμένα 

καί ὅσους ἔδιωξα.

7 Καί θά καταστήσω τά κτυπημένα (πρόβατα) «ὑπόλοιπο»

καί τά ἀπομακρυσμένα ἰσχυρό ἔθνος.

Καί θά βασιλεύσει ὁ Κύριος σ᾽ αὐτούς στό ὄρος Σιών

ἀπό τώρα μέχρι τόν αἰώνα.

Ἡ πολιορκία τῆς Ἱερουσαλήμ
καί ἡ σωτηρία της (4,8-5,4α)

Ἡ ἐδῶ περικοπή ἀναφέρεται στό ἴδιο ἱστορικό γεγονός πού ἀναφέρονται οἱ περικοπές πού μελετήσαμε, 2,12-13 καί 4,6-7. Ἀναφέρεται δηλαδή στήν πολιορκία τῆς Ἱερουσαλήμ ἀπό τόν Ἀσσύριο βασιλέα Σενναχηρίμ τό 701 π.Χ. Ἡ κατάσταση τῆς πόλης εἶναι δεινή. Αὐτή ἡ Σιών, ὁ πύργος τοῦ ποιμνίου τοῦ Γιαχβέ (βλ. 2,12), ἔγινε «αὐχμώδης» (4,8), ξηρός, γιατί εἶναι πολιορκημένος ἀπό τόν ἐχθρό. Καί ὁ λαός κλεισμένος μέσα στήν πόλη στενάζει καί εἶναι φοβερά ἀπογοητευμένος. Ὑποφέρει σάν μία τίκτουσα (στίχ. 10α). Ἀλλά ἀκριβῶς, ὅπως μία τίκτουσα γυναίκα ὑπομένει τίς ὠδῖνες της, ἔτσι συμβουλεύει ὁ προφήτης Μιχαίας τόν λαό νά δείξει ὑπομονή στήν δυσκολία του μέ τήν ἐλπίδα ὅτι θά ἔλθει ὁ καιρός τῆς λυτρώσεως ἀπό τήν πολιορκία (στίχ. 10). Δέν θά σβήσει τό ἔθνος, ἀλλά θά ξανάρθει ἡ «ἀρχή ἡ πρώτη» (στίχ. 8), ἡ προηγούμενη δηλαδή Δαυϊτική του δύναμη. – Ὁ Μιχαίας, σάν προφήτης πού εἶναι, ἀπό τήν παροῦσα πολιορκία τῆς Ἱερουσαλήμ βλέπει τήν μελλοντική αἰχμαλωσία τοῦ Ἰουδαϊκοῦ λαοῦ στήν Βαβυλῶνα, ἀλλά καί τήν ἀπαλλαγή του πάλι ἀπ᾽ αὐτήν (στίχ. 8.10). Καί ἀκόμη ὁ Μιχαίας βλέπει προφητικά τήν πολιορκία τῆς Ἱερουσαλήμ ἀπό πολλά ἔθνη στά ἔσχατα χρόνια (στίχ. 11· βλ. Ἰεζ. κεφ. 38. Ἰωήλ κεφ. 4. Ζαχ. 9,14-16. 12,1 ἑξ.). Στόν τωρινό κίνδυνο τῆς Ἱερουσαλήμ (στίχ. 14) καί στούς μελλοντικούς κινδύνους πού θά τήν ἀπειλήσουν (στίχ. 8.10.11) ὁ προφήτης Μιχαίας προτρέπει τόν λαό νά μήν λιποψυχήσει, ἀλλά νά ἀγωνίζεται θαρραλέα (στίχ. 13). Ὁ Κύριος θά τόν ἐνδυναμώσει γιά νά νικήσει, γιά νά «λειώσει» τούς ἐχθρούς του («λεπτυνεῖς λαούς πολλούς», στίχ. 13)!

Τήν μεγάλη ἐνθάρρυνση στόν δεινοπαθοῦντα λαό ὁ προφήτης Μιχαίας τήν κάνει μέ τόν Μεσσία, ὅπως καί ὁ διδάσκαλός του Ἡσαΐας κατά τόν λεγόμενο Συρο-εφραϊμιτικό πόλεμο πρός ἐνθάρρυνση τοῦ λαοῦ διετύπωσε τήν προφητεία τῆς γέννησης τοῦ Μεσσία ἀπό παρθένο Μητέρα (βλ. Ἡσ. 7,10 ἑξ.). Στήν περικοπή μας ὁ Προφήτης σχετικά μέ τόν Μεσσία λέει γιά τόν τόπο καταγωγῆς Του, ὅτι θά προέλθει ἀπό τήν Βηθλεέμ (στίχ. 5,1) καί ὅτι, ὅταν θά γεννηθεῖ, ἕνα ὑπόλοιπο, πού ξέφυγε τήν καταστροφή, θά ἐπιστρέψει στόν Θεό καί θά ἀποτελέσει μία νέα κοινότητα (στίχ. 2). Ὁ Μεσσίας θά ἐγκαθιδρύσει μία παγκόσμια βασιλεία καί θά στερεώσει τήν εἰρήνη στήν γῆ (στίχ. 3.4α). Εἶναι Θεός, γιατί δέν ἄρχισε νά ὑπάρχει ἀπό τότε πού «μία τίκτουσα τόν ἐγέννησε» (στίχ. 2), ἀλλά «αἱ ἔξοδοι αὐτοῦ ἀπ᾽ ἀρχῆς ἐξ ἡμερῶν αἰῶνος» (στίχ. 1)! Εἶναι προαιώνιος. – Ἡ περικοπή τῶν στίχων 4,6.7. 5,1-3 εἶναι ἱερό ἀνάγνωσμα τοῦ ἑσπερινοῦ τῆς ἑορτῆς τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου.

Κείμενο Ο´

  4,8 Kαὶ σὺ πύργος ποιμνίου αὐ­χμώ­δης, θύγατερ Σιών, ἐπὶ σὲ ἥξει καὶ εἰσελεύσεται ἡ ἀρχὴ ἡ πρώτη, βασιλεία ἐκ Βαβυ­λῶνος τῇ θυγατρὶ Ἱερουσαλήμ. – 9 Καὶ νῦν ἱνατί ἔ­γνως κακά; Mὴ βασιλεὺς οὐκ ἦν σοι; Ἢ ἡ βουλή σου ἀπώλετο ὅτι κατεκράτησάν σου ὠδῖ­νες ὡς τικτούσης; 10 Ὤδινε καὶ ἀνδρίζου καὶ ἔγγιζε, θύγατερ Σιών, ὡς τίκτουσα· διότι νῦν ἐξελεύσῃ ἐκ πόλεως καὶ κατασκηνώσεις ἐν πεδίῳ καὶ ἥξεις ἕως Βαβυλῶνος· ἐ­κεῖθεν ῥύσεταί σε καὶ ἐκεῖθεν λυτρώσεταί σε Κύριος ὁ Θεός σου ἐκ χειρὸς ἐχθρῶν σου. 11 Καὶ νῦν ἐπισυνήχθησαν ἐπὶ σὲ ἔθνη πολλὰ οἱ λέγοντες· ἐπιχαρούμεθα, καὶ ἐπόψονται ἐπὶ Σιὼν οἱ ὀφθαλμοὶ ἡμῶν. 12 Αὐτοὶ δὲ οὐκ ἔ­γνωσαν τὸν λογι­σμὸν Κυρίου καὶ οὐ συνῆκαν τὴν βουλὴν αὐτοῦ, ὅτι συνήγαγεν αὐτοὺς ὡς δράγματα ἅλωνος. 13 Ἀνάστηθι, καὶ ἀ­λόα αὐτούς, θύγατερ Σιών, ὅτι τὰ κέρατά σου θήσομαι σιδηρᾶ καὶ τὰς ὁπλάς σου θήσομαι χαλκᾶς, καὶ κατατήξεις ἐν αὐτοῖς ἔθνη καὶ λεπτυνεῖς λαοὺς πολλοὺς καὶ ἀναθήσεις τῷ Κυρίῳ τὸ πλῆ­θος αὐτῶν καὶ τὴν ἰσχὺν αὐτῶν τῷ Κυ­ρίῳ πάσης τῆς γῆς. 14 Νῦν ἐμφραχθήσεται θυγάτηρ Ἐ­φραὶμ ἐν φραγμῷ, συνοχὴν ἔταξεν ἐφ᾿ ἡμᾶς, ἐν ῥάβδῳ πατάξουσιν ἐπὶ σιαγόνα τὰς φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ.

  5,1 Kαὶ σύ, Βηθλεέμ, οἶκος τοῦ Ἐφραθά, ὀλιγοστὸς εἶ τοῦ εἶναι ἐν χιλιάσιν Ἰούδα· ἐκ σοῦ μοι ἐξελεύσεται τοῦ εἶναι εἰς ἄρ­χοντα ἐν τῷ Ἰσ­ραήλ, καὶ αἱ ἔξοδοι αὐτοῦ ἀπ᾿ ἀρχῆς ἐξ ἡμερῶν αἰῶνος. 2 Διὰ τοῦτο δώσει αὐτοὺς ἕως καιροῦ τικτούσης τέξεται, καὶ οἱ ἐπίλοιποι τῶν ἀδελφῶν αὐτῶν ἐπιστρέψουσιν ἐπὶ τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ. 3 Καὶ στήσεται καὶ ὄψεται καὶ ποιμανεῖ τὸ ποίμνιον αὐτοῦ ἐν ἰσχύϊ Κύριος, καὶ ἐν τῇ δόξῃ ὀνόματος Κυρίου Θεοῦ αὐτῶν ὑπάρξουσι, διότι νῦν μεγαλυνθήσονται ἕως ἄκρων τῆς γῆς. 4α Καὶ ἔσται αὕτη εἰρήνη.

Μετάφραση

4,8 Καί σέ σένα Σιών, ξηρέ πύργε τοῦ ποιμνίου,

σέ σένα θά ᾽ρθεῖ ἡ προηγούμενη (Δαυιτική δύναμη),

βασιλεία ἀπό τήν Βαβυλώνα πρός τήν κόρη Ἱερουσαλήμ.

9 Ἀλλά τώρα, γιατί ὑποφέρεις;

Μήπως δέν ἔχεις βασιλιά;

Ἤ, μήπως χάθηκε ὁ σύμβουλός σου,

ὥστε νά σέ καταλάβουν πόνοι
σάν αὐτή πού γεννᾶ;

10 Ὑπόφερε τούς πόνους
σάν τήν τίκτουσα, κόρη Σιών,

καί ἔχε κουράγιο· πλησιάζει
(ὁ καιρός τῆς λύτρωσης).

Γιατί τώρα θά βγεῖς ἀπό τήν πόλη

καί θά κατασκηνώσεις στούς ἀγρούς

καί θά πᾶς μέχρι τήν Βαβυλώνα·

ἀπό ἐκεῖ ὅμως θά σέ λυτρώσει ὁ Κύριος ὁ Θεός

καί θά σέ βγάλει ἀπό τά χέρια τῶν ἐχθρῶν σου.

11 Τότε θά συναθροιστοῦν ἐναντίον σου πολλά ἔθνη

πού θά ποῦν: Ἄς χαροῦμε (γιά τήν καταστροφή της)

καί τό μάτι μας ἄς χαρεῖ πάνω στήν Σιών.

12 Αὐτοί ὅμως δέν γνωρίζουν τίς σκέψεις τοῦ Κυρίου

καί δέν κατανοοῦν τό σχέδιό Του,

δηλαδή ὅτι τούς μάζεψε σάν δέματα στό ἁλώνι.

13 Σήκω ἐπάνω καί ἁλώνισέ τους, κόρη Σιών,

γιατί ἀπό σίδερο θά κάνω τά κέρατά σου

καί τά νύχια σου ἀπό χαλκό,

ὥστε νά συντρίψεις μέ αὐτά ἔθνη

καί νά λειώσεις πολλούς λαούς.

Τά λάφυρά τους στόν Κύριο θά ἀφιερώσεις

καί τά ὑπάρχοντά τους στόν Κύριο ὁλόκληρης τῆς γῆς.

14 Τώρα ὅμως, Ἐφραίμ,
εἶσαι πολιορκημένος σέ κλοιό·

χαρακώματα ἔκαναν ἐναντίον σου.

Μέ ράβδο κτυποῦν τίς σιαγόνες τοῦ Ἰσραήλ. [α]

5,1 Καί σύ Βηθλεέμ, ἡ περιοχή Ἐφραθά,

πού εἶσαι πολύ μικρή μεταξύ τῶν γενῶν τοῦ Ἰούδα,

ἀπό ἐσένα θά προέλθει γιά Μένα (Παιδίο),

πού θά γίνει ἄρχοντας τοῦ Ἰσραήλ

καί τοῦ ὁποίου ἡ ἀρχή ἀνάγεται στούς αἰῶνες,

σέ χρόνους αἰωνίους.

2 Γι᾽ αὐτό θά παραδώσει (ὁ Θεός) αὐτούς (τούς Ἰουδαίους)

μέχρι τόν χρόνο πού μιά τίκτουσα θά γεννήσει

καί τό ὑπόλοιπο τῶν ἀδελφῶν τους

θά ἐπιστρέψει στούς Ἰσραηλῖτες.

3 Καί (ὁ Μεσσίας) θά ἔλθει καί θά ἐμφανιστεῖ

καί θά ποιμάνει τό ποίμνιό του μέ τήν δύναμη τοῦ Κυρίου

καί μέ τήν δόξα τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου τοῦ Θεοῦ τους·

θά κατοικοῦν μέ ἀσφάλεια, γιατί τότε θά δοξαστοῦν
μέχρι τά πέρατα τῆς γῆς.

4α Τέτοια θά εἶναι ἡ εἰρήνη!

α. «Μέ τήν ράβδο κτυποῦν τήν σιαγόνα τοῦ κριτοῦ τοῦ Ἰσραήλ» (Ἑβρ.).

Ὑπερήφανοι λόγοι αὐτοπεποίθησης (5,4β-5)

Στήν περικοπή μας μιλάει ὁ λαός. Πρέπει νά ὑποθέσουμε ὅτι προηγουμένως μίλησε στόν λαό ὁ προφήτης Μιχαίας, ὁ ὁποῖος θά προφήτευσε τήν εἰσβολή τῶν Ἀσσυρίων ὡς τιμωρία. Ὁ ὑπερήφανος ὅμως λαός ἀπάντησε ὅτι δέν φοβεῖται τέτοιο κίνδυνο, γιατί σέ τυχοῦσα εἰσβολή τῶν Ἀσσυρίων θά ξεσηκωθοῦν «ἑπτά ποιμένες καί ὀκτώ ἄρχοντες τοῦ λαοῦ» (στίχ. 4β) καί θά ἀπωθήσουν τόν ἐχθρό (στίχ. 5). Καί προηγουμένως αὐτός ὁ αὐθάδης λαός ἔτσι καί ἀκόμη χειρότερα ἀπαντοῦσε στά κηρύγματα τοῦ προφήτου Ἡσαΐα πρός αὐτούς (βλ. Ἡσ. 28,15. 10,10). Χρονικά ἡ περικοπή πρέπει νά τοποθετηθεῖ πρίν ἀπό τήν εἰσβολή τοῦ Σενναχηρίμ στά Ἰεροσόλυμα (701 π.Χ.). – Εἴπαμε ὅτι στήν περικοπή μας ὁμιλεῖ ὁ λαός, γι᾽ αὐτό τά «ὑμῶν» τοῦ κειμένου τῶν Ο´ μεταβάλαμε κατά τό Ἑβραϊκό κείμενο εἰς «ἡμῶν».

Κείμενο Ο´

5,4β Ὅταν Ἀσσύριος ἐπέλθῃ ἐπὶ τὴν γῆν ὑμῶν καὶ ὅταν ἐπιβῇ ἐπὶ τὴν χώραν ὑμῶν, καὶ ἐπεγερθήσονται ἐπ᾿ αὐτὸν ἑ­πτὰ ποιμένες καὶ ὀκτὼ δήγματα ἀν­θρώπων·

5καὶ ποιμανοῦσι τὸν Ἀσσοὺρ ἐν ῥομφαίᾳ καὶ τὴν γῆν τοῦ Νεβρὼδ ἐν τῇ τά­φρῳ αὐτῆς· καὶ ῥύσεται ἐκ τοῦ Ἀσ­σούρ, ὅταν ἐπέλθῃ ἐπὶ τὴν γῆν ὑμῶν καὶ ὅταν ἐπιβῇ ἐπὶ τὰ ὅρια ὑμῶν.

Μετάφραση

5,4β Ὅταν ὁ Ἀσσύριος ἔλθει στόν τόπο μας [α]

καί πατήσει τήν χώρα μας, [α]

θά ἐγείρουμε ἐναντίον του ἑπτά ποιμένες

καί ὀκτώ φοβερούς ἀρχηγούς.

5 Καί θά ποιμάνουν τήν γῆ τῶν Ἀσσυρίων μέ ρομφαία

καί τήν γῆ τοῦ Νεβρώδ μέχρι τά χαρακώματά της·

καί θά μᾶς σώσουν ἀπό τούς Ἀσσυρίους,

ὅταν ἔλθουν στήν χώρα μας, [α]

ὅταν πατήσουν τά σύνορά μας. [α]

α. Τά «ὑμῶν» τοῦ κειμένου τῶν Ο´ μεταβάλαμε κατά τό Ἑβραϊκό κείμενο εἰς «ἡμῶν» α´ προσώπου.

Τό μέλλον τοῦ ὑπολοίπου τοῦ Ἰσραήλ (5,6-8)

Θαυμαστό καί ἔνδοξο παριστάνει ὁ προφήτης τό μέλλον τοῦ Ἰσραήλ, αὐτοῦ πού θά σωθεῖ ἀπό τήν καταστροφή. Ὅπως ἄφθονη πέφτει ἀπό τόν Θεό ἡ βροχή καί ἡ δροσιά στό χορτάρι, ἔτσι θαυμαστός θά εἶναι καί ὁ πολλαπλασιασμός αὐτοῦ τοῦ ὑπολοίπου τοῦ Ἰσραήλ (στίχ. 6). Ὁ πολύς πιά στόν πληθυσμό καί δυνατός στήν ἰσχύ Ἰσραήλ θά καταβάλει κάθε ἐχθρό πού τοῦ ἀντιστέκεται, ὅπως καταβάλλει τό λιοντάρι τά ἄλλα ζῶα στό δάσος (στίχ. 7).

Κείμενο Ο´

  5,6 Kαὶ ἔσται τὸ ὑπόλειμμα τοῦ Ἰα­κὼβ ἐν τοῖς ἔθνεσιν ἐν μέσῳ λαῶν πολ­λῶν ὡς δρόσος παρὰ Κυρίου πίπτουσα καὶ ὡς ἄρνες ἐπὶ ἄγρωστιν, ὅπως μὴ συναχθῇ μηδεὶς μη­δὲ ὑποστῇ ἐν υἱοῖς ἀνθρώπων. 7 Kαὶ ἔσται τὸ ὑπόλειμμα Ἰακὼβ ἐν τοῖς ἔθνεσιν ἐν μέ­σῳ λαῶν πολλῶν ὡς λέων ἐν κτήνεσιν ἐν τῷ δρυμῷ καὶ ὡς σκύμνος ἐν ποιμνίοις προβάτων, ὃν τρόπον ὅταν διέλθῃ καὶ διαστείλας ἁρ­πάσῃ καὶ μὴ ᾖ ὁ ἐξαιρούμενος. 8 Ὑψωθήσεται ἡ χείρ σου ἐπὶ τοὺς θλίβοντάς σε, καὶ πάντες οἱ ἐχθροί σου ἐξολοθρευθήσονται.

Μετάφραση

5,6 Τό ὑπόλοιπο τοῦ Ἰακώβ θά εἶναι μεταξύ τῶν ἐθνῶν,

στό μέσον πολλῶν λαῶν,

σάν τήν δρόσο πού ἔρχεται ἀπό τόν Κύριο

καί σάν τά ἀρνάκια πάνω στό χορτάρι,

πού δέν προέρχεται ἀπό κανένα,

οὔτε ἐξαρτᾶται ἀπό ἀνθρώπους.

7 Τό ὑπόλοιπο τοῦ Ἰακώβ θά εἶναι μεταξύ τῶν ἐθνῶν, 

στό μέσον πολλῶν λαῶν,

σάν τόν λέοντα στά θηρία τοῦ δάσους

καί τό λιονταράκι στά κοπάδια τῶν προβάτων,

πού ὅταν πέφτει (σ᾽ αὐτά)
ἐκλέγει ἕνα, τό ἁρπάζει καί δέν μπορεῖ
κανείς νά τό σώσει.

8 Τό χέρι σου θά ὑψωθεῖ

ἐναντίον ἐκείνων πού σέ θλίβουν

καί ὅλοι οἱ ἐχθροί σου θά καταστραφοῦν.

Κάθαρση τῆς χώρας (5,9-14)

Στήν παροῦσα περικοπή προφητεύεται ἡ κάθαρση τῆς χώρας ἀπό ὅλα ἐκεῖνα τά ὁποῖα ἔφερναν τόν Ἰσραήλ σέ ἀπομάκρυνση ἀπό τόν ἀληθινό Θεό. Καί κατά πρῶτον λόγο ἀναφέρεται ἡ καταστροφή τοῦ ἱππικοῦ καί τῶν πολεμικῶν ἁρμάτων (στίχ. 9· βλ. καί Ὠσ. 14,4. Ἡσ. 6,7. 30,16. 31,1 ἑξ.), γιατί ἡ ἐμπιστοσύνη πού ἔδειχνε ὁ λαός στήν πολεμική δύναμη καί τήν ἰσχύ τῶν πόλεων (βλ. στίχ. 10) σήμαινε ἔλλειψη ἐμπιστοσύνης στόν Θεό. Ἔπειτα θά καθαριστεῖ ἡ χώρα ἀπό τούς μάγους καί τούς μάντεις (στίχ. 11), ἀπό τά εἰδωλολατρικά ἀγάλματα καί τά δάση, στά ὁποῖα ἐξασκεῖτο ἡ λατρεία τῶν ψευδῶν θεῶν (στίχ. 12.13).

Κείμενο Ο´

  5,9 Καὶ ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, λέγει Κύριος, ἐξολοθρεύσω τοὺς ἵπ­πους ἐκ μέσου σου καὶ ἀπολῶ τὰ ἅρ­ματά σου 10 καὶ ἐξολοθρεύσω τὰς πόλεις τῆς γῆς σου καὶ ἐξαρῶ πάν­τα τὰ ὀχυρώματά σου· 11 καὶ ἐξαρῶ τὰ φάρμακά σου ἐκ τῶν χειρῶν σου, καὶ ἀποφθεγγόμενοι οὐκ ἔσονται ἐν σοί· 12 καὶ ἐξολοθρεύσω τὰ γλυπτά σου καὶ τὰς στήλας σου ἐκ μέσου σου, καὶ οὐκέτι μὴ προσκυνήσῃς τοῖς ἔργοις τῶν χειρῶν σου· 13 καὶ ἐκκόψω τὰ ἄλση ἐκ μέσου σου καὶ ἀφανιῶ τὰς πόλεις σου· 14 καὶ ποιήσω ἐν ὀρ­γῇ καὶ ἐν θυμῷ ἐκδίκησιν ἐν τοῖς ἔθνεσιν, ἀνθ᾿ ὧν οὐκ εἰσήκουσαν.

Μετάφραση

5,9 Ἐκείνη τήν ἡμέρα, λέγει ὁ Κύριος,

θά συμβοῦν (τά ἑξῆς):

Θά καταστρέψω τούς ἵππους ἀπό ἀνάμεσά σου

καί θά ἐξολοθρεύσω τά ἅρματά σου.

10 Θά καταστρέψω τίς πόλεις τῆς χώρας σου

καί θά συντρίψω ὅλα τά φρούριά σου.

11 Θά καταστρέψω τίς μαγεῖες ἀπό τά χέρια σου

καί μάντεις δέν θά ὑπάρχουν σέ σένα.

12 Θά καταστρέψω τά ἀγάλματα (τῶν θεῶν) σου

καί τίς (λίθινες) στῆλες ἀπό ἀνάμεσά σου

καί δέν θά προσκυνᾶς πιά τά ἔργα τῶν χεριῶν σου.

13 Θά ξερριζώσω τά (ἱερά) δάση ἀπό ἀνάμεσά σου

καί θά καταστρέψω τίς πόλεις σου.

14 Μέ ὀργή καί θυμό θά ἐκδικηθῶ τά ἔθνη,

γιατί δέν μέ ὑπάκουσαν.

(συνεχίζεται)